rekja

Faroese

Verb

rekja (third person singular past indicative rakti, third person plural past indicative rakt, supine rakt)

  1. to unravel

Conjugation
Conjugation of rekja (group v-16)
infinitive rekja
supine rakt
participle (a5)1 rekjandi raktur
present past
first singular reki rakti
second singular rekir rakti
third singular rekir rakti
plural rekja raktu
imperative
singular rek!
plural rekið!
1Only the past participle being declined.

Icelandic

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈrɛːca/
    Rhymes: -ɛːca

Verb

rekja (weak verb, third-person singular past indicative rakti, supine rakið)

  1. to track, to trace, to follow
  2. to unroll, to unravel

Conjugation

 The template Template:is-conj-w1 does not use the parameter(s): 
j=j
Please see Module:checkparams for help with this warning.

rekja — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að rekja
supine
(sagnbót)		 rakið
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 rekjandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég rek við rekjum present
(nútíð)		 ég reki við rekjum
þú rekur þið rekið þú rekir þið rekið
hann, hún, það rekur þeir, þær, þau rekja hann, hún, það reki þeir, þær, þau reki
past
(þátíð)		 ég rakti við röktum past
(þátíð)		 ég rekti við rektum
þú raktir þið röktuð þú rektir þið rektuð
hann, hún, það rakti þeir, þær, þau röktu hann, hún, það rekti þeir, þær, þau rektu
imperative
(boðháttur)		 rek (þú) rekið (þið)
Forms with appended personal pronoun
rektu rekiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
rekjast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að rekjast
supine
(sagnbót)		 rakist
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 rekjandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég rekst við rekjumst present
(nútíð)		 ég rekjist við rekjumst
þú rekst þið rekjist þú rekjist þið rekjist
hann, hún, það rekst þeir, þær, þau rekjast hann, hún, það rekjist þeir, þær, þau rekjist
past
(þátíð)		 ég raktist við röktumst past
(þátíð)		 ég rektist við rektumst
þú raktist þið röktust þú rektist þið rektust
hann, hún, það raktist þeir, þær, þau röktust hann, hún, það rektist þeir, þær, þau rektust
imperative
(boðháttur)		 rekst (þú) rekist (þið)
Forms with appended personal pronoun
rekstu rekisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
rakinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 rakinn rakin rakið raktir raktar rakin
accusative
(þolfall)		 rakinn rakta rakið rakta raktar rakin
dative
(þágufall)		 röktum rakinni röktu röktum röktum röktum
genitive
(eignarfall)		 rakins rakinnar rakins rakinna rakinna rakinna
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 rakti rakta rakta röktu röktu röktu
accusative
(þolfall)		 rakta röktu rakta röktu röktu röktu
dative
(þágufall)		 rakta röktu rakta röktu röktu röktu
genitive
(eignarfall)		 rakta röktu rakta röktu röktu röktu

Synonyms

Noun

rekja f (genitive singular rekju, no plural)

  1. wet weather

Declension
declension of rekja
f-w1 singular
indefinite definite
nominative rekja rekjan
accusative rekju rekjuna
dative rekju rekjunni
genitive rekju rekjunnar

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *rakjaną, from Proto-Indo-European *h₃roǵéyeti.

Verb

rekja (singular past indicative rakti, plural past indicative rǫktu, past participle rakiðr or raktr)

  1. to unwind, unfold
  2. to track, trace

Conjugation
Conjugation of rekja — active (weak class 1)
infinitive rekja
present participle rekjandi
past participle raktr, rakiðr
indicative present past
1st-person singular rek rakta
2nd-person singular rekr raktir
3rd-person singular rekr rakti
1st-person plural rekjum rǫktum
2nd-person plural rekið rǫktuð
3rd-person plural rekja rǫktu
subjunctive present past
1st-person singular rekja rekta
2nd-person singular rekir rektir
3rd-person singular reki rekti
1st-person plural rekim rektim
2nd-person plural rekið rektið
3rd-person plural reki rekti
imperative present
2nd-person singular rek
1st-person plural rekjum
2nd-person plural rekið
Conjugation of rekja — mediopassive (weak class 1)
infinitive rekjask
present participle rekjandisk
past participle raksk, rakizk
indicative present past
1st-person singular rekjumk rǫktumk
2nd-person singular reksk raktisk
3rd-person singular reksk raktisk
1st-person plural rekjumsk rǫktumsk
2nd-person plural rekizk rǫktuzk
3rd-person plural rekjask rǫktusk
subjunctive present past
1st-person singular rekjumk rektumk
2nd-person singular rekisk rektisk
3rd-person singular rekisk rektisk
1st-person plural rekimsk rektimsk
2nd-person plural rekizk rektizk
3rd-person plural rekisk rektisk
imperative present
2nd-person singular reksk
1st-person plural rekjumsk
2nd-person plural rekizk

Descendants
  • Icelandic: rekja
  • Faroese: rekja
  • Norwegian Nynorsk: rekkja
  • Old Swedish: rækkia, rækia
  • Danish: række
    • Norwegian Bokmål: rekke
      • → Norwegian Nynorsk: rekke

References
  • “rekja”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.