przykazać

Polish

From przy- +‎ kazać.

przykazać pf (imperfective przykazywać)

(transitive) to command, to order (to give orders) [+dative = whom] [+żeby = to do what] or [+infinitive = to do what]
Synonyms: nakazać, rozkazać

Conjugation of przykazać pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		przykazać
future tense	1^st	przykażę			przykażemy
	2^nd	przykażesz			przykażecie
	3^rd	przykaże			przykażą
	impersonal	przykaże się
past tense	1^st	przykazałem, -(e)m przykazał	przykazałam, -(e)m przykazała	przykazałom, -(e)m przykazało	przykazaliśmy, -(e)śmy przykazali	przykazałyśmy, -(e)śmy przykazały
	2^nd	przykazałeś, -(e)ś przykazał	przykazałaś, -(e)ś przykazała	przykazałoś, -(e)ś przykazało	przykazaliście, -(e)ście przykazali	przykazałyście, -(e)ście przykazały
	3^rd	przykazał	przykazała	przykazało	przykazali	przykazały
	impersonal	przykazano
conditional	1^st	przykazałbym, bym przykazał	przykazałabym, bym przykazała	przykazałobym, bym przykazało	przykazalibyśmy, byśmy przykazali	przykazałybyśmy, byśmy przykazały
	2^nd	przykazałbyś, byś przykazał	przykazałabyś, byś przykazała	przykazałobyś, byś przykazało	przykazalibyście, byście przykazali	przykazałybyście, byście przykazały
	3^rd	przykazałby, by przykazał	przykazałaby, by przykazała	przykazałoby, by przykazało	przykazaliby, by przykazali	przykazałyby, by przykazały
	impersonal	przykazano by
imperative	1^st	niech przykażę			przykażmy
	2^nd	przykaż			przykażcie
	3^rd	niech przykaże			niech przykażą
passive adjectival participle		przykazany	przykazana	przykazane	przykazani	przykazane
anterior adverbial participle		przykazawszy
verbal noun		przykazanie

nouns

phrases