podmawiacz

Polish

Etymology

From podmawiać +‎ -acz. First attested in 1743–1745.[1]

Pronunciation

IPA^(key): /pɔdˈma.vjat͡ʂ/
Rhymes: -avjat͡ʂ
Syllabification: pod‧ma‧wiacz

Noun

podmawiacz m pers

(obsolete) person who tricks someone into something; convincer; smooth talker; trickster (Is there an English equivalent to this definition?)
Synonym: podmówca

Declension

Declension of podmawiacz

	singular	plural
nominative	podmawiacz	podmawiacze
genitive	podmawiacza	podmawiaczy
dative	podmawiaczowi	podmawiaczom
accusative	podmawiacza	podmawiaczy
instrumental	podmawiaczem	podmawiaczami
locative	podmawiaczu	podmawiaczach
vocative	podmawiaczu	podmawiacze

Related terms

adjective

(obsolete) podmowny

nouns

(obsolete) podmowa
(obsolete) podmówca

verbs

mówić impf
podmówić pf, podmawiać impf

References

Paweł Kupiszewski (29.11.2018) “PODMAWIACZ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]

Further reading

Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “podmawiacz”, in Słownik języka polskiego‎
Aleksander Zdanowicz (1861) “podmawiacz”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎
A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1908), “podmawiacz”, in Słownik języka polskiego‎ (in Polish), volume 4, Warsaw, page 377

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.