oprawca

Polish

Etymology

From oprawić +‎ -ca.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɔˈpraf.t͡sa/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -aft͡sa
  • Syllabification: o‧praw‧ca

Noun

oprawca m pers (female equivalent oprawczyni)

  1. torturer
  2. executioner, hangman
    Synonym: kat

Declension
Declension of oprawca
singular plural
nominative oprawca oprawcy/oprawce (deprecative)
genitive oprawcy oprawców
dative oprawcy oprawcom
accusative oprawcę oprawców
instrumental oprawcą oprawcami
locative oprawcy oprawcach
vocative oprawco oprawcy

Further reading
  • oprawca in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • oprawca in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.