ominąć

Polish

Etymology

From o- +‎ minąć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɔˈmi.nɔɲt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -inɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: o‧mi‧nąć

Verb

ominąć pf (imperfective omijać)

  1. (transitive) to bypass, to avoid, to skirt, (roughly) to miss
    Coś mnie ominęło? ― Did I miss anything? (literally, “Did something pass me by?”)

Conjugation
Conjugation of ominąć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive ominąć
future tense 1st ominę ominiemy
2nd ominiesz ominiecie
3rd ominie ominą
impersonal ominie się
past tense 1st ominąłem,
-(e)m ominął		 ominęłam,
-(e)m ominęła		 ominęłom,
-(e)m ominęło		 ominęliśmy,
-(e)śmy ominęli		 ominęłyśmy,
-(e)śmy ominęły
2nd ominąłeś,
-(e)ś ominął		 ominęłaś,
-(e)ś ominęła		 ominęłoś,
-(e)ś ominęło		 ominęliście,
-(e)ście ominęli		 ominęłyście,
-(e)ście ominęły
3rd ominął ominęła ominęło ominęli ominęły
impersonal ominięto
conditional 1st ominąłbym,
bym ominął		 ominęłabym,
bym ominęła		 ominęłobym,
bym ominęło		 ominęlibyśmy,
byśmy ominęli		 ominęłybyśmy,
byśmy ominęły
2nd ominąłbyś,
byś ominął		 ominęłabyś,
byś ominęła		 ominęłobyś,
byś ominęło		 ominęlibyście,
byście ominęli		 ominęłybyście,
byście ominęły
3rd ominąłby,
by ominął		 ominęłaby,
by ominęła		 ominęłoby,
by ominęło		 ominęliby,
by ominęli		 ominęłyby,
by ominęły
impersonal ominięto by
imperative 1st niech ominę omińmy
2nd omiń omińcie
3rd niech ominie niech ominą
passive adjectival participle ominięty ominięta ominięte ominięci ominięte
anterior adverbial participle ominąwszy
verbal noun ominięcie

Further reading
  • ominąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ominąć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.