kebbeln
German
Etymology
See kabbeln.
Pronunciation
- IPA(key): /kɛbl̩n/
Verb
kebbeln (weak, third-person singular present kebbelt, past tense kebbelte, past participle gekebbelt, auxiliary haben)
Conjugation
Conjugation of kebbeln (weak, auxiliary haben)
| infinitive | kebbeln | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| present participle | kebbelnd | ||||
| past participle | gekebbelt | ||||
| auxiliary | haben | ||||
| indicative | subjunctive | ||||
| singular | plural | singular | plural | ||
| present | ich kebble ich kebbele ich kebbel |
wir kebbeln | i | ich kebbele ich kebble |
wir kebbeln |
| du kebbelst | ihr kebbelt | du kebbelest du kebblest |
ihr kebbelet ihr kebblet | ||
| er kebbelt | sie kebbeln | er kebbele er kebble |
sie kebbeln | ||
| preterite | ich kebbelte | wir kebbelten | ii | ich kebbelte1 | wir kebbelten1 |
| du kebbeltest | ihr kebbeltet | du kebbeltest1 | ihr kebbeltet1 | ||
| er kebbelte | sie kebbelten | er kebbelte1 | sie kebbelten1 | ||
| imperative | kebble (du) kebbel (du) kebbele (du) |
kebbelt (ihr) | |||
1Rare except in very formal contexts; alternative in würde normally preferred.
Composed forms of kebbeln (weak, auxiliary haben)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.