herða

See also: herda and Hertha

Icelandic

Etymology

From Old Norse herða, from Proto-Germanic *hardijaną.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈhɛrða/
    Rhymes: -ɛrða

Verb

herða (weak verb, third-person singular past indicative herti, supine hert)

  1. (transitive) to harden (make harder)
  2. (transitive) to tighten (a grip, girdle, etc.)

Conjugation
herða — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að herða
supine
(sagnbót)		 hert
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 herðandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég herði við herðum present
(nútíð)		 ég herði við herðum
þú herðir þið herðið þú herðir þið herðið
hann, hún, það herðir þeir, þær, þau herða hann, hún, það herði þeir, þær, þau herði
past
(þátíð)		 ég herti við hertum past
(þátíð)		 ég herti við hertum
þú hertir þið hertuð þú hertir þið hertuð
hann, hún, það herti þeir, þær, þau hertu hann, hún, það herti þeir, þær, þau hertu
imperative
(boðháttur)		 herð (þú) herðið (þið)
Forms with appended personal pronoun
hertu herðiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
herðast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að herðast
supine
(sagnbót)		 herst
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 herðandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég herðist við herðumst present
(nútíð)		 ég herðist við herðumst
þú herðist þið herðist þú herðist þið herðist
hann, hún, það herðist þeir, þær, þau herðast hann, hún, það herðist þeir, þær, þau herðist
past
(þátíð)		 ég hertist við hertumst past
(þátíð)		 ég hertist við hertumst
þú hertist þið hertust þú hertist þið hertust
hann, hún, það hertist þeir, þær, þau hertust hann, hún, það hertist þeir, þær, þau hertust
imperative
(boðháttur)		 herst (þú) herðist (þið)
Forms with appended personal pronoun
herstu herðisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
hertur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 hertur hert hert hertir hertar hert
accusative
(þolfall)		 hertan herta hert herta hertar hert
dative
(þágufall)		 hertum hertri hertu hertum hertum hertum
genitive
(eignarfall)		 herts hertrar herts hertra hertra hertra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 herti herta herta hertu hertu hertu
accusative
(þolfall)		 herta hertu herta hertu hertu hertu
dative
(þágufall)		 herta hertu herta hertu hertu hertu
genitive
(eignarfall)		 herta hertu herta hertu hertu hertu

Old Norse

Etymology 1

From Proto-Germanic *hardijaną.

Verb

herða (past indicative herði, past participle herðr)

  1. (transitive) to make hard, temper
  2. (transitive) to press, clench
  3. (transitive) to make firm, exhort
  4. (absolutive) to follow, closely, pursue vigorously
  5. (impersonal, with accusative) to become hard, harden
  6. (reflexive) to take heart
Conjugation
Conjugation of herða — active (weak class 1)
infinitive herða
present participle herðandi
past participle herðr
indicative present past
1st-person singular herði herða
2nd-person singular herðir herðir
3rd-person singular herðir herði
1st-person plural herðum herðum
2nd-person plural herðið herðuð
3rd-person plural herða herðu
subjunctive present past
1st-person singular herða herða
2nd-person singular herðir herðir
3rd-person singular herði herði
1st-person plural herðim herðim
2nd-person plural herðið herðið
3rd-person plural herði herði
imperative present
2nd-person singular herð, herði
1st-person plural herðum
2nd-person plural herðið
Conjugation of herða — mediopassive (weak class 1)
infinitive herðask
present participle herðandisk
past participle herzk
indicative present past
1st-person singular herðumk herðumk
2nd-person singular herðisk herðisk
3rd-person singular herðisk herðisk
1st-person plural herðumsk herðumsk
2nd-person plural herðizk herðuzk
3rd-person plural herðask herðusk
subjunctive present past
1st-person singular herðumk herðumk
2nd-person singular herðisk herðisk
3rd-person singular herðisk herðisk
1st-person plural herðimsk herðimsk
2nd-person plural herðizk herðizk
3rd-person plural herðisk herðisk
imperative present
2nd-person singular herzk, herðisk
1st-person plural herðumsk
2nd-person plural herðizk
Descendants
  • Icelandic: herða
  • Norwegian Nynorsk: herda; (dialectal) hørde
  • Norwegian Bokmål: herde
  • Old Swedish: hærþa
  • Old Danish: hærthæ
    • Danish: hærde

Noun

herða f (genitive herðu)

  1. tempering (of steel)
  2. hardness, severity
Declension
  Declension of herða (weak ōn-stem)
feminine singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative herða herðan herður herðurnar
accusative herðu herðuna herður herðurnar
dative herðu herðunni herðum herðunum
genitive herðu herðunnar herðna herðnanna
Descendants

Etymology 3

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

herða

  1. indefinite genitive plural of herað
  2. indefinite genitive plural of herðr

Participle

herða

  1. inflection of herðr:
    1. strong feminine accusative singular
    2. strong masculine accusative plural
    3. weak masculine oblique singular
    4. weak feminine nominative singular
    5. weak neuter singular

References
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.