dzwonnik

See also: Dzwonnik

Polish

Etymology

From dzwonić +‎ -nik.

Pronunciation

IPA^(key): /ˈd͡zvɔn.ɲik/
Audio (file)
Rhymes: -ɔnɲik
Syllabification: dzwon‧nik
Homophone: Dzwonnik

Noun

dzwonnik m pers

(dated) bell-ringer

Declension

Declension of dzwonnik

	singular	plural
nominative	dzwonnik	dzwonnicy/dzwonniki (deprecative)
genitive	dzwonnika	dzwonników
dative	dzwonnikowi	dzwonnikom
accusative	dzwonnika	dzwonników
instrumental	dzwonnikiem	dzwonnikami
locative	dzwonniku	dzwonnikach
vocative	dzwonniku	dzwonnicy

Noun

dzwonnik m animal

neotropical bellbird (any bird of the genus Procnias)

Declension

Declension of dzwonnik

	singular	plural
nominative	dzwonnik	dzwonniki
genitive	dzwonnika	dzwonników
dative	dzwonnikowi	dzwonnikom
accusative	dzwonnika	dzwonniki
instrumental	dzwonnikiem	dzwonnikami
locative	dzwonniku	dzwonnikach
vocative	dzwonniku	dzwonniki

Related terms

adjective

dzwonkowy

nouns

verbs

dzwonić impf, zadzwonić pf

Further reading

dzwonnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
dzwonnik in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.