diffractus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of diffringō.
Participle
diffrāctus (feminine diffrācta, neuter diffrāctum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | diffrāctus | diffrācta | diffrāctum | diffrāctī | diffrāctae | diffrācta | |
| Genitive | diffrāctī | diffrāctae | diffrāctī | diffrāctōrum | diffrāctārum | diffrāctōrum | |
| Dative | diffrāctō | diffrāctō | diffrāctīs | ||||
| Accusative | diffrāctum | diffrāctam | diffrāctum | diffrāctōs | diffrāctās | diffrācta | |
| Ablative | diffrāctō | diffrāctā | diffrāctō | diffrāctīs | |||
| Vocative | diffrācte | diffrācta | diffrāctum | diffrāctī | diffrāctae | diffrācta | |
References
- “diffractus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- diffractus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.