defricatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of dēfricō.
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | dēfricātus | dēfricāta | dēfricātum | dēfricātī | dēfricātae | dēfricāta | |
| Genitive | dēfricātī | dēfricātae | dēfricātī | dēfricātōrum | dēfricātārum | dēfricātōrum | |
| Dative | dēfricātō | dēfricātō | dēfricātīs | ||||
| Accusative | dēfricātum | dēfricātam | dēfricātum | dēfricātōs | dēfricātās | dēfricāta | |
| Ablative | dēfricātō | dēfricātā | dēfricātō | dēfricātīs | |||
| Vocative | dēfricāte | dēfricāta | dēfricātum | dēfricātī | dēfricātae | dēfricāta | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.