adda

See also: Adda and addà

English

Etymology

Borrowed from Bengali আড্ডা (aḍḍa).

Noun

adda (plural addas)

  1. (Bangladesh, India) An informal meeting place for conversation.
  2. (Bangladesh, India) A session of chat.

Anagrams

Afar

Pronunciation
  • IPA(key): /adˈda/, [ʔʌdˈdʌ]
  • Hyphenation: ad‧da

Etymology 1

Borrowed from Arabic عَدّ (ʕadd).

Noun

addá f (plural addoodí f)

  1. time, occasion
  2. turn, move
Declension
Declension of addá
absolutive addá
predicative addá
subjective addá
genitive addá
Postpositioned forms
l-case addál
k-case addák
t-case addát
h-case addáh

Postposition

addá

  1. (mathematics) times

Etymology 2

Cognates include Saho addá.

Adverb

addá

  1. low
  2. inside

Noun

addá f 

  1. depth
  2. interior, inside
Declension
Declension of addá
absolutive addá
predicative addá
subjective addá
genitive addá
Postpositioned forms
l-case addál
k-case addák
t-case addát
h-case addáh

References
  • E. M. Parker, R. J. Hayward (1985) An Afar-English-French dictionary (with Grammatical Notes in English), University of London, →ISBN, page 31
  • Mohamed Hassan Kamil (2015) L’afar: description grammaticale d’une langue couchitique (Djibouti, Erythrée et Ethiopie)‎, Paris: Université Sorbonne Paris Cité (doctoral thesis)

Azerbaijani

Noun

adda

  1. locative singular of ad

Icelandic

Etymology

From English add.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈatːa/
    Rhymes: -atːa
    Homophone: Adda

Verb

adda (weak verb, third-person singular past indicative addaði, supine addað)

  1. (Internet slang, transitive, with dative) to add (a person to one’s contact list or friend list, on social networking sites, messaging services, etc.)

Conjugation
adda — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að adda
supine
(sagnbót)		 addað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 addandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég adda við öddum present
(nútíð)		 ég addi við öddum
þú addar þið addið þú addir þið addið
hann, hún, það addar þeir, þær, þau adda hann, hún, það addi þeir, þær, þau addi
past
(þátíð)		 ég addaði við ödduðum past
(þátíð)		 ég addaði við ödduðum
þú addaðir þið ödduðuð þú addaðir þið ödduðuð
hann, hún, það addaði þeir, þær, þau ödduðu hann, hún, það addaði þeir, þær, þau ödduðu
imperative
(boðháttur)		 adda (þú) addið (þið)
Forms with appended personal pronoun
addaðu addiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
addast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að addast
supine
(sagnbót)		 addast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 addandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég addast við öddumst present
(nútíð)		 ég addist við öddumst
þú addast þið addist þú addist þið addist
hann, hún, það addast þeir, þær, þau addast hann, hún, það addist þeir, þær, þau addist
past
(þátíð)		 ég addaðist við ödduðumst past
(þátíð)		 ég addaðist við ödduðumst
þú addaðist þið ödduðust þú addaðist þið ödduðust
hann, hún, það addaðist þeir, þær, þau ödduðust hann, hún, það addaðist þeir, þær, þau ödduðust
imperative
(boðháttur)		 addast (þú) addist (þið)
Forms with appended personal pronoun
addastu addisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
addaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 addaður ödduð addað addaðir addaðar ödduð
accusative
(þolfall)		 addaðan addaða addað addaða addaðar ödduð
dative
(þágufall)		 ödduðum addaðri ödduðu ödduðum ödduðum ödduðum
genitive
(eignarfall)		 addaðs addaðrar addaðs addaðra addaðra addaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 addaði addaða addaða ödduðu ödduðu ödduðu
accusative
(þolfall)		 addaða ödduðu addaða ödduðu ödduðu ödduðu
dative
(þágufall)		 addaða ödduðu addaða ödduðu ödduðu ödduðu
genitive
(eignarfall)		 addaða ödduðu addaða ödduðu ödduðu ödduðu

Ilocano

Pronunciation
  • Hyphenation: ad‧da
  • IPA(key): /adˈda/, [ɐdˈda]

Verb

addá

  1. to have

Oromo

Noun

adda

  1. forehead

Pali

Alternative forms
Alternative forms
  • 𑀅𑀤𑁆𑀤 (Brahmi script)
  • अद्द (Devanagari script)
  • অদ্দ (Bengali script)
  • අද‍්ද (Sinhalese script)
  • အဒ္ဒ or ဢၻ္ၻ or ဢၻ်ၻ (Burmese script)
  • อทฺท or อัททะ (Thai script)
  • ᩋᨴ᩠ᨴ (Tai Tham script)
  • ອທ຺ທ or ອັທທະ (Lao script)
  • អទ្ទ (Khmer script)
  • 𑄃𑄘𑄴𑄘 (Chakma script)

Etymology

Inherited from Sanskrit आर्द्र (ārdra).

Adjective

adda

  1. moist
  2. green

Antonyms
  • (antonym(s) of “moist”): sukkha

Sumerian

Romanization

adda

  1. Romanization of 𒇿 (adda)
  2. Romanization of 𒇽𒁁 (adda(LU₂.BAD))

Turkish

Noun

adda

  1. locative singular of ad
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.