Kemal
See also: kemal
English
    
    Etymology
    
(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)
Anagrams
    
Turkish
    
    Etymology
    
From Ottoman Turkish كمال, from Arabic كَمَال (kamāl, “perfection, maturity”).
Pronunciation
    
- IPA(key): /ceˈmɑlʲ/
- Hyphenation: Ke‧mal
Declension
    
    declension of Kemal
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | Kemal | Kemaller / Kemal'ler | 
| accusative | Kemal'i | Kemalleri / Kemal'leri | 
| dative | Kemal'e | Kemallere / Kemal'lere | 
| locative | Kemal'de | Kemallerde / Kemal'lerde | 
| ablative | Kemal'den | Kemallerden / Kemal'lerden | 
| genitive | Kemal'in | Kemallerin / Kemal'lerin | 
    possessive of Kemal
| singular | plural | |
|---|---|---|
| benim (my) | Kemal'im | Kemallerim / Kemal'lerim | 
| senin (your) | Kemal'in | Kemallerin / Kemal'lerin | 
| onun (his/her/its) | Kemal'i | Kemalleri / Kemal'leri | 
| bizim (our) | Kemal'imiz | Kemallerimiz / Kemal'lerimiz | 
| sizin (your) | Kemal'iniz | Kemalleriniz / Kemal'leriniz | 
| onların (their) | Kemal'i / Kemalleri / Kemal'leri | Kemalleri / Kemal'leri | 
References
    
- Kélékian, Diran (1911) “كمال”, in Dictionnaire turc-français, Constantinople: Mihran, page 1038
- Nişanyan, Sevan (2002–) “kemal”, in Nişanyan Sözlük
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.