zwalczyć

Polish

Etymology

From z- +‎ walczyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈzval.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -alt͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: zwal‧czyć

Verb

zwalczyć pf (imperfective zwalczać)

  1. (transitive) to fight off, to overcome, to combat

Conjugation
Conjugation of zwalczyć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zwalczyć
future tense 1st zwalczę zwalczymy
2nd zwalczysz zwalczycie
3rd zwalczy zwalczą
impersonal zwalczy się
past tense 1st zwalczyłem,
-(e)m zwalczył		 zwalczyłam,
-(e)m zwalczyła		 zwalczyłom,
-(e)m zwalczyło		 zwalczyliśmy,
-(e)śmy zwalczyli		 zwalczyłyśmy,
-(e)śmy zwalczyły
2nd zwalczyłeś,
-(e)ś zwalczył		 zwalczyłaś,
-(e)ś zwalczyła		 zwalczyłoś,
-(e)ś zwalczyło		 zwalczyliście,
-(e)ście zwalczyli		 zwalczyłyście,
-(e)ście zwalczyły
3rd zwalczył zwalczyła zwalczyło zwalczyli zwalczyły
impersonal zwalczono
conditional 1st zwalczyłbym,
bym zwalczył		 zwalczyłabym,
bym zwalczyła		 zwalczyłobym,
bym zwalczyło		 zwalczylibyśmy,
byśmy zwalczyli		 zwalczyłybyśmy,
byśmy zwalczyły
2nd zwalczyłbyś,
byś zwalczył		 zwalczyłabyś,
byś zwalczyła		 zwalczyłobyś,
byś zwalczyło		 zwalczylibyście,
byście zwalczyli		 zwalczyłybyście,
byście zwalczyły
3rd zwalczyłby,
by zwalczył		 zwalczyłaby,
by zwalczyła		 zwalczyłoby,
by zwalczyło		 zwalczyliby,
by zwalczyli		 zwalczyłyby,
by zwalczyły
impersonal zwalczono by
imperative 1st niech zwalczę zwalczmy
2nd zwalcz zwalczcie
3rd niech zwalczy niech zwalczą
passive adjectival participle zwalczony zwalczona zwalczone zwalczeni zwalczone
anterior adverbial participle zwalczywszy
verbal noun zwalczenie

Further reading
  • zwalczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zwalczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.