zdumiony

Polish

Etymology

From zdumieć +‎ -ony.

Pronunciation
  • IPA(key): /zduˈmjɔ.nɨ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔnɨ
  • Syllabification: zdu‧mio‧ny

Adjective

zdumiony (comparative bardziej zdumiony, superlative najbardziej zdumiony, no derived adverb)

  1. amazed, astonished

Declension
Declension of zdumiony (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative zdumiony zdumiona zdumione zdumieni zdumione
genitive zdumionego zdumionej zdumionego zdumionych
dative zdumionemu zdumionej zdumionemu zdumionym
accusative zdumionego zdumiony zdumioną zdumione zdumionych zdumione
instrumental zdumionym zdumioną zdumionym zdumionymi
locative zdumionym zdumionej zdumionym zdumionych

Participle

zdumiony (passive adjectival)

  1. passive adjectival participle of zdumieć

Declension
Declension of zdumiony (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative zdumiony zdumiona zdumione zdumieni zdumione
genitive zdumionego zdumionej zdumionego zdumionych
dative zdumionemu zdumionej zdumionemu zdumionym
accusative zdumionego zdumiony zdumioną zdumione zdumionych zdumione
instrumental zdumionym zdumioną zdumionym zdumionymi
locative zdumionym zdumionej zdumionym zdumionych
adjective
adverb
noun
verbs

Further reading
  • zdumiony in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zdumiony in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.