wyuczyć

Polish

Etymology

From wy- +‎ uczyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /vɨˈu.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ut͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: wy‧u‧czyć

Verb

wyuczyć pf (imperfective wyuczać)

  1. (transitive) to teach, to train (a particular skill)
  2. (transitive) to teach a trade
  3. (reflexive with się) to gain skills by studying

Conjugation
Conjugation of wyuczyć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wyuczyć
future tense 1st wyuczę wyuczymy
2nd wyuczysz wyuczycie
3rd wyuczy wyuczą
impersonal wyuczy się
past tense 1st wyuczyłem,
-(e)m wyuczył		 wyuczyłam,
-(e)m wyuczyła		 wyuczyłom,
-(e)m wyuczyło		 wyuczyliśmy,
-(e)śmy wyuczyli		 wyuczyłyśmy,
-(e)śmy wyuczyły
2nd wyuczyłeś,
-(e)ś wyuczył		 wyuczyłaś,
-(e)ś wyuczyła		 wyuczyłoś,
-(e)ś wyuczyło		 wyuczyliście,
-(e)ście wyuczyli		 wyuczyłyście,
-(e)ście wyuczyły
3rd wyuczył wyuczyła wyuczyło wyuczyli wyuczyły
impersonal wyuczono
conditional 1st wyuczyłbym,
bym wyuczył		 wyuczyłabym,
bym wyuczyła		 wyuczyłobym,
bym wyuczyło		 wyuczylibyśmy,
byśmy wyuczyli		 wyuczyłybyśmy,
byśmy wyuczyły
2nd wyuczyłbyś,
byś wyuczył		 wyuczyłabyś,
byś wyuczyła		 wyuczyłobyś,
byś wyuczyło		 wyuczylibyście,
byście wyuczyli		 wyuczyłybyście,
byście wyuczyły
3rd wyuczyłby,
by wyuczył		 wyuczyłaby,
by wyuczyła		 wyuczyłoby,
by wyuczyło		 wyuczyliby,
by wyuczyli		 wyuczyłyby,
by wyuczyły
impersonal wyuczono by
imperative 1st niech wyuczę wyuczmy
2nd wyucz wyuczcie
3rd niech wyuczy niech wyuczą
passive adjectival participle wyuczony wyuczona wyuczone wyuczeni wyuczone
anterior adverbial participle wyuczywszy
verbal noun wyuczenie

Further reading
  • wyuczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wyuczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.