wymusić

Polish

Etymology

From wy- +‎ musi(e)ć.

Pronunciation
  • IPA(key): /vɨˈmu.ɕit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -uɕit͡ɕ
  • Syllabification: wy‧mu‧sić

Verb

wymusić pf (imperfective wymuszać)

  1. (transitive) to extort, to force (to wrest from an unwilling person by undue or illegal exercise of power or ingenuity)

Conjugation
Conjugation of wymusić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wymusić
future tense 1st wymuszę wymusimy
2nd wymusisz wymusicie
3rd wymusi wymuszą
impersonal wymusi się
past tense 1st wymusiłem,
-(e)m wymusił		 wymusiłam,
-(e)m wymusiła		 wymusiłom,
-(e)m wymusiło		 wymusiliśmy,
-(e)śmy wymusili		 wymusiłyśmy,
-(e)śmy wymusiły
2nd wymusiłeś,
-(e)ś wymusił		 wymusiłaś,
-(e)ś wymusiła		 wymusiłoś,
-(e)ś wymusiło		 wymusiliście,
-(e)ście wymusili		 wymusiłyście,
-(e)ście wymusiły
3rd wymusił wymusiła wymusiło wymusili wymusiły
impersonal wymuszono
conditional 1st wymusiłbym,
bym wymusił		 wymusiłabym,
bym wymusiła		 wymusiłobym,
bym wymusiło		 wymusilibyśmy,
byśmy wymusili		 wymusiłybyśmy,
byśmy wymusiły
2nd wymusiłbyś,
byś wymusił		 wymusiłabyś,
byś wymusiła		 wymusiłobyś,
byś wymusiło		 wymusilibyście,
byście wymusili		 wymusiłybyście,
byście wymusiły
3rd wymusiłby,
by wymusił		 wymusiłaby,
by wymusiła		 wymusiłoby,
by wymusiło		 wymusiliby,
by wymusili		 wymusiłyby,
by wymusiły
impersonal wymuszono by
imperative 1st niech wymuszę wymuśmy
2nd wymuś wymuście
3rd niech wymusi niech wymuszą
passive adjectival participle wymuszony wymuszona wymuszone wymuszeni wymuszone
anterior adverbial participle wymusiwszy
verbal noun wymuszenie

Derived terms
adjective
nouns
adverb
noun
  • wymuszoność

Further reading
  • wymusić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wymusić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.