wykrakać

Polish

Etymology

From wy- +‎ krakać.

Pronunciation
  • IPA(key): /vɨˈkra.kat͡ɕ/
  • Rhymes: -akat͡ɕ
  • Syllabification: wy‧kra‧kać

Verb

wykrakać pf

  1. (transitive, colloquial) to prophesy (to predict an unfortunate event)

Conjugation
Conjugation of wykrakać pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wykrakać
future tense 1st wykraczę wykraczemy
2nd wykraczesz wykraczecie
3rd wykracze wykraczą
impersonal wykracze się
past tense 1st wykrakałem,
-(e)m wykrakał		 wykrakałam,
-(e)m wykrakała		 wykrakałom,
-(e)m wykrakało		 wykrakaliśmy,
-(e)śmy wykrakali		 wykrakałyśmy,
-(e)śmy wykrakały
2nd wykrakałeś,
-(e)ś wykrakał		 wykrakałaś,
-(e)ś wykrakała		 wykrakałoś,
-(e)ś wykrakało		 wykrakaliście,
-(e)ście wykrakali		 wykrakałyście,
-(e)ście wykrakały
3rd wykrakał wykrakała wykrakało wykrakali wykrakały
impersonal wykrakano
conditional 1st wykrakałbym,
bym wykrakał		 wykrakałabym,
bym wykrakała		 wykrakałobym,
bym wykrakało		 wykrakalibyśmy,
byśmy wykrakali		 wykrakałybyśmy,
byśmy wykrakały
2nd wykrakałbyś,
byś wykrakał		 wykrakałabyś,
byś wykrakała		 wykrakałobyś,
byś wykrakało		 wykrakalibyście,
byście wykrakali		 wykrakałybyście,
byście wykrakały
3rd wykrakałby,
by wykrakał		 wykrakałaby,
by wykrakała		 wykrakałoby,
by wykrakało		 wykrakaliby,
by wykrakali		 wykrakałyby,
by wykrakały
impersonal wykrakano by
imperative 1st niech wykraczę wykraczmy
2nd wykracz wykraczcie
3rd niech wykracze niech wykraczą
passive adjectival participle wykrakany wykrakana wykrakane wykrakani wykrakane
anterior adverbial participle wykrakawszy
verbal noun wykrakanie

Further reading
  • wykrakać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wykrakać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.