wlecieć

Polish

Etymology

From w- +‎ lecieć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈvlɛ.t͡ɕɛt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛt͡ɕɛt͡ɕ
  • Syllabification: wle‧cieć

Verb

wlecieć pf (imperfective wlatywać)

  1. (intransitive) to fly in

Conjugation
Conjugation of wlecieć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wlecieć
future tense 1st wlecę wlecimy
2nd wlecisz wlecicie
3rd wleci wlecą
impersonal wleci się
past tense 1st wleciałem,
-(e)m wleciał		 wleciałam,
-(e)m wleciała		 wleciałom,
-(e)m wleciało		 wlecieliśmy,
-(e)śmy wlecieli		 wleciałyśmy,
-(e)śmy wleciały
2nd wleciałeś,
-(e)ś wleciał		 wleciałaś,
-(e)ś wleciała		 wleciałoś,
-(e)ś wleciało		 wlecieliście,
-(e)ście wlecieli		 wleciałyście,
-(e)ście wleciały
3rd wleciał wleciała wleciało wlecieli wleciały
impersonal wleciano
conditional 1st wleciałbym,
bym wleciał		 wleciałabym,
bym wleciała		 wleciałobym,
bym wleciało		 wlecielibyśmy,
byśmy wlecieli		 wleciałybyśmy,
byśmy wleciały
2nd wleciałbyś,
byś wleciał		 wleciałabyś,
byś wleciała		 wleciałobyś,
byś wleciało		 wlecielibyście,
byście wlecieli		 wleciałybyście,
byście wleciały
3rd wleciałby,
by wleciał		 wleciałaby,
by wleciała		 wleciałoby,
by wleciało		 wlecieliby,
by wlecieli		 wleciałyby,
by wleciały
impersonal wleciano by
imperative 1st niech wlecę wlećmy
2nd wleć wlećcie
3rd niech wleci niech wlecą
anterior adverbial participle wleciawszy
verbal noun wlecenie

Further reading
  • wlecieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wlecieć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.