wkurwić

Polish

Etymology

From w- +‎ kurwa +‎ -ić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈfkur.vit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -urvit͡ɕ
  • Syllabification: wkur‧wić

Verb

wkurwić pf (imperfective wkurwiać)

  1. (transitive, vulgar) to piss off, to enrage
    Synonyms: wkurzyć, zdenerwować
  2. (reflexive with się, vulgar) to get pissed off
    Synonyms: wkurzyć, zdenerwować

Conjugation
Conjugation of wkurwić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wkurwić
future tense 1st wkurwię wkurwimy
2nd wkurwisz wkurwicie
3rd wkurwi wkurwią
impersonal wkurwi się
past tense 1st wkurwiłem,
-(e)m wkurwił		 wkurwiłam,
-(e)m wkurwiła		 wkurwiłom,
-(e)m wkurwiło		 wkurwiliśmy,
-(e)śmy wkurwili		 wkurwiłyśmy,
-(e)śmy wkurwiły
2nd wkurwiłeś,
-(e)ś wkurwił		 wkurwiłaś,
-(e)ś wkurwiła		 wkurwiłoś,
-(e)ś wkurwiło		 wkurwiliście,
-(e)ście wkurwili		 wkurwiłyście,
-(e)ście wkurwiły
3rd wkurwił wkurwiła wkurwiło wkurwili wkurwiły
impersonal wkurwiono
conditional 1st wkurwiłbym,
bym wkurwił		 wkurwiłabym,
bym wkurwiła		 wkurwiłobym,
bym wkurwiło		 wkurwilibyśmy,
byśmy wkurwili		 wkurwiłybyśmy,
byśmy wkurwiły
2nd wkurwiłbyś,
byś wkurwił		 wkurwiłabyś,
byś wkurwiła		 wkurwiłobyś,
byś wkurwiło		 wkurwilibyście,
byście wkurwili		 wkurwiłybyście,
byście wkurwiły
3rd wkurwiłby,
by wkurwił		 wkurwiłaby,
by wkurwiła		 wkurwiłoby,
by wkurwiło		 wkurwiliby,
by wkurwili		 wkurwiłyby,
by wkurwiły
impersonal wkurwiono by
imperative 1st niech wkurwię wkurwijmy
2nd wkurwij wkurwijcie
3rd niech wkurwi niech wkurwią
passive adjectival participle wkurwiony wkurwiona wkurwione wkurwieni wkurwione
anterior adverbial participle wkurwiwszy
verbal noun wkurwienie

Further reading
  • wkurwić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wkurwić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.