wiflic
Old English
    
    Etymology
    
From Proto-Germanic *wībalīkaz. Equivalent to wīf + -līċ.
Pronunciation
    
- IPA(key): /ˈwiːf.liːt͡ʃ/, [ˈwiːv.liːt͡ʃ]
Declension
    
Declension of wīflīċ — Strong
| Singular | Masculine | Feminine | Neuter | 
|---|---|---|---|
| Nominative | wīflīċ | wīflīċ, wīflīċu, wīflīċo | wīflīċ | 
| Accusative | wīflīcne | wīflīċe | wīflīċ | 
| Genitive | wīflīċes | wīflīcre | wīflīċes | 
| Dative | wīflīċum | wīflīcre | wīflīċum | 
| Instrumental | wīflīċe | wīflīcre | wīflīċe | 
| Plural | Masculine | Feminine | Neuter | 
| Nominative | wīflīċe | wīflīċa, wīflīċe | wīflīċ, wīflīċu, wīflīċo | 
| Accusative | wīflīċe | wīflīċa, wīflīċe | wīflīċ, wīflīċu, wīflīċo | 
| Genitive | wīflīcra | wīflīcra | wīflīcra | 
| Dative | wīflīċum | wīflīċum | wīflīċum | 
| Instrumental | wīflīċum | wīflīċum | wīflīċum | 
Declension of wīflīċ — Weak
| Singular | Masculine | Feminine | Neuter | 
|---|---|---|---|
| Nominative | wīflīċa | wīflīċe | wīflīċe | 
| Accusative | wīflīċan | wīflīċan | wīflīċe | 
| Genitive | wīflīċan | wīflīċan | wīflīċan | 
| Dative | wīflīċan | wīflīċan | wīflīċan | 
| Instrumental | wīflīċan | wīflīċan | wīflīċan | 
| Plural | Masculine | Feminine | Neuter | 
| Nominative | wīflīċan | wīflīċan | wīflīċan | 
| Accusative | wīflīċan | wīflīċan | wīflīċan | 
| Genitive | wīflīcra, wīflīċena | wīflīcra, wīflīċena | wīflīcra, wīflīċena | 
| Dative | wīflīċum | wīflīċum | wīflīċum | 
| Instrumental | wīflīċum | wīflīċum | wīflīċum | 
Antonyms
    
References
    
- Joseph Bosworth and T. Northcote Toller (1898) “wíflíc”, in An Anglo-Saxon Dictionary, 2nd edition, Oxford: Oxford University Press.
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.