wegwerpen

Dutch

Etymology

From weg +‎ werpen.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈʋɛxˌʋɛr.pə(n)/
  • Audio(file)

Verb

wegwerpen

  1. (transitive) to cast away, to throw out
  2. (transitive, figuratively) to reject

Inflection
Inflection of wegwerpen (strong class 3+7, separable)
infinitive wegwerpen
past singular wierp weg
past participle weggeworpen
infinitive wegwerpen
gerund wegwerpen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular werp wegwierp wegwegwerpwegwierp
2nd person sing. (jij) werpt wegwierp wegwegwerptwegwierp
2nd person sing. (u) werpt wegwierp wegwegwerptwegwierp
2nd person sing. (gij) werpt wegwierpt wegwegwerptwegwierpt
3rd person singular werpt wegwierp wegwegwerptwegwierp
plural werpen wegwierpen wegwegwerpenwegwierpen
subjunctive sing.1 werpe wegwierpe wegwegwerpewegwierpe
subjunctive plur.1 werpen wegwierpen wegwegwerpenwegwierpen
imperative sing. werp weg
imperative plur.1 werpt weg
participles wegwerpendweggeworpen
1) Archaic.

Derived terms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.