warnian
Old English
    
    Alternative forms
    
- ƿarnian
Etymology
    
From Proto-Germanic *warnōną. Cognate with Old High German warnōn (German warnen).
Pronunciation
    
- IPA(key): /ˈwɑrniɑn/
Conjugation
    
Conjugation of warnian (weak class 2)
| infinitive | warnian | tō warnienne | 
|---|---|---|
| indicative | present | past | 
| 1st-person singular | warnie warniġe | warnode | 
| 2nd-person singular | warnast | warnodest | 
| 3rd-person singular | warnaþ | warnode | 
| plural | warniaþ warniġaþ | warnodon | 
| subjunctive | present | past | 
| singular | warnie warniġe | warnode | 
| plural | warnien warniġen | warnoden | 
| imperative | ||
| singular | warna | |
| plural | warniaþ warniġaþ | |
| participle | present | past | 
| warniende warniġende | (ġe)warnod | |
Descendants
    
Descendants
    
- English: warn
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.