wściec

Polish

Alternative forms
  • wścieknąć

Etymology

From wś- +‎ ciec.

Pronunciation
  • IPA(key): /fɕt͡ɕɛt͡s/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛt͡s
  • Syllabification: wściec

Verb

wściec pf (imperfective wściekać)

  1. (reflexive with się) to lose it, to flip out, to go ape

Conjugation
Conjugation of wściec pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wściec
future tense 1st wścieknę wściekniemy
2nd wściekniesz wściekniecie
3rd wścieknie wściekną
impersonal wścieknie się
past tense 1st wściekłem,
-(e)m wściekł		 wściekłam,
-(e)m wściekła		 wściekłom,
-(e)m wściekło		 wściekliśmy,
-(e)śmy wściekli		 wściekłyśmy,
-(e)śmy wściekły
2nd wściekłeś,
-(e)ś wściekł		 wściekłaś,
-(e)ś wściekła		 wściekłoś,
-(e)ś wściekło		 wściekliście,
-(e)ście wściekli		 wściekłyście,
-(e)ście wściekły
3rd wściekł wściekła wściekło wściekli wściekły
impersonal wścieknięto
conditional 1st wściekłbym,
bym wściekł		 wściekłabym,
bym wściekła		 wściekłobym,
bym wściekło		 wścieklibyśmy,
byśmy wściekli		 wściekłybyśmy,
byśmy wściekły
2nd wściekłbyś,
byś wściekł		 wściekłabyś,
byś wściekła		 wściekłobyś,
byś wściekło		 wścieklibyście,
byście wściekli		 wściekłybyście,
byście wściekły
3rd wściekłby,
by wściekł		 wściekłaby,
by wściekła		 wściekłoby,
by wściekło		 wściekliby,
by wściekli		 wściekłyby,
by wściekły
impersonal wścieknięto by
imperative 1st niech wścieknę wścieknijmy
2nd wścieknij wścieknijcie
3rd niech wścieknie niech wściekną
passive adjectival participle wścieknięty wścieknięta wścieknięte wścieknięci wścieknięte
anterior adverbial participle wściekłszy
verbal noun wścieknięcie

Derived terms
adjective

Further reading
  • wściec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wściec in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.