vincturus
Latin
    
    Etymology
    
Future active participle of vinciō.
Inflection
    
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | vinctūrus | vinctūra | vinctūrum | vinctūrī | vinctūrae | vinctūra | |
| Genitive | vinctūrī | vinctūrae | vinctūrī | vinctūrōrum | vinctūrārum | vinctūrōrum | |
| Dative | vinctūrō | vinctūrō | vinctūrīs | ||||
| Accusative | vinctūrum | vinctūram | vinctūrum | vinctūrōs | vinctūrās | vinctūra | |
| Ablative | vinctūrō | vinctūrā | vinctūrō | vinctūrīs | |||
| Vocative | vinctūre | vinctūra | vinctūrum | vinctūrī | vinctūrae | vinctūra | |
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.