utkwić

Polish

Etymology

From u- +‎ tkwić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈu.tkfit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -utkfit͡ɕ
  • Syllabification: u‧tkwić

Verb

utkwić pf (imperfective tkwić)

  1. (intransitive) to become stuck, to become riveted

Conjugation
Conjugation of utkwić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive utkwić
future tense 1st utkwię utkwimy
2nd utkwisz utkwicie
3rd utkwi utkwią
impersonal utkwi się
past tense 1st utkwiłem,
-(e)m utkwił		 utkwiłam,
-(e)m utkwiła		 utkwiłom,
-(e)m utkwiło		 utkwiliśmy,
-(e)śmy utkwili		 utkwiłyśmy,
-(e)śmy utkwiły
2nd utkwiłeś,
-(e)ś utkwił		 utkwiłaś,
-(e)ś utkwiła		 utkwiłoś,
-(e)ś utkwiło		 utkwiliście,
-(e)ście utkwili		 utkwiłyście,
-(e)ście utkwiły
3rd utkwił utkwiła utkwiło utkwili utkwiły
impersonal utkwiono
conditional 1st utkwiłbym,
bym utkwił		 utkwiłabym,
bym utkwiła		 utkwiłobym,
bym utkwiło		 utkwilibyśmy,
byśmy utkwili		 utkwiłybyśmy,
byśmy utkwiły
2nd utkwiłbyś,
byś utkwił		 utkwiłabyś,
byś utkwiła		 utkwiłobyś,
byś utkwiło		 utkwilibyście,
byście utkwili		 utkwiłybyście,
byście utkwiły
3rd utkwiłby,
by utkwił		 utkwiłaby,
by utkwiła		 utkwiłoby,
by utkwiło		 utkwiliby,
by utkwili		 utkwiłyby,
by utkwiły
impersonal utkwiono by
imperative 1st niech utkwię utkwijmy
2nd utkwij utkwijcie
3rd niech utkwi niech utkwią
passive adjectival participle utkwiony utkwiona utkwione utkwieni utkwione
anterior adverbial participle utkwiwszy
verbal noun utkwienie

Further reading
  • utkwić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • utkwić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.