urzec

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish urzec, from Proto-Slavic *ureťi. By surface analysis, u- +‎ rzec.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈu.ʐɛt͡s/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -uʐɛt͡s
  • Syllabification: u‧rzec

Verb

urzec impf (perfective urzekać)

  1. (transitive, intransitive) to captivate, to charm, to bewitch, to entrance
    Synonyms: oczarowywać, ujmować

Conjugation
Conjugation of urzec pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive urzec
future tense 1st urzeknę urzekniemy
2nd urzekniesz urzekniecie
3rd urzeknie urzekną
impersonal urzeknie się
past tense 1st urzekłem,
-(e)m urzekł		 urzekłam,
-(e)m urzekła		 urzekłom,
-(e)m urzekło		 urzekliśmy,
-(e)śmy urzekli		 urzekłyśmy,
-(e)śmy urzekły
2nd urzekłeś,
-(e)ś urzekł		 urzekłaś,
-(e)ś urzekła		 urzekłoś,
-(e)ś urzekło		 urzekliście,
-(e)ście urzekli		 urzekłyście,
-(e)ście urzekły
3rd urzekł urzekła urzekło urzekli urzekły
impersonal urzeczono
conditional 1st urzekłbym,
bym urzekł		 urzekłabym,
bym urzekła		 urzekłobym,
bym urzekło		 urzeklibyśmy,
byśmy urzekli		 urzekłybyśmy,
byśmy urzekły
2nd urzekłbyś,
byś urzekł		 urzekłabyś,
byś urzekła		 urzekłobyś,
byś urzekło		 urzeklibyście,
byście urzekli		 urzekłybyście,
byście urzekły
3rd urzekłby,
by urzekł		 urzekłaby,
by urzekła		 urzekłoby,
by urzekło		 urzekliby,
by urzekli		 urzekłyby,
by urzekły
impersonal urzeczono by
imperative 1st niech urzeknę urzeknijmy
2nd urzeknij urzeknijcie
3rd niech urzeknie niech urzekną
passive adjectival participle urzeczony urzeczona urzeczone urzeczeni urzeczone
anterior adverbial participle urzekłszy
verbal noun urzeczenie
noun

Further reading
  • urzec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • urzec in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.