uosobić

Polish

Etymology

From u- +‎ osoba +‎ -ić.

Pronunciation
  • IPA(key): /u.ɔˈsɔ.bit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔbit͡ɕ
  • Syllabification: u‧o‧so‧bić

Verb

uosobić pf (imperfective uosabiać)

  1. (transitive) to personify, to embody

Conjugation
Conjugation of uosobić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive uosobić
future tense 1st uosobię uosobimy
2nd uosobisz uosobicie
3rd uosobi uosobią
impersonal uosobi się
past tense 1st uosobiłem,
-(e)m uosobił		 uosobiłam,
-(e)m uosobiła		 uosobiłom,
-(e)m uosobiło		 uosobiliśmy,
-(e)śmy uosobili		 uosobiłyśmy,
-(e)śmy uosobiły
2nd uosobiłeś,
-(e)ś uosobił		 uosobiłaś,
-(e)ś uosobiła		 uosobiłoś,
-(e)ś uosobiło		 uosobiliście,
-(e)ście uosobili		 uosobiłyście,
-(e)ście uosobiły
3rd uosobił uosobiła uosobiło uosobili uosobiły
impersonal uosobiono
conditional 1st uosobiłbym,
bym uosobił		 uosobiłabym,
bym uosobiła		 uosobiłobym,
bym uosobiło		 uosobilibyśmy,
byśmy uosobili		 uosobiłybyśmy,
byśmy uosobiły
2nd uosobiłbyś,
byś uosobił		 uosobiłabyś,
byś uosobiła		 uosobiłobyś,
byś uosobiło		 uosobilibyście,
byście uosobili		 uosobiłybyście,
byście uosobiły
3rd uosobiłby,
by uosobił		 uosobiłaby,
by uosobiła		 uosobiłoby,
by uosobiło		 uosobiliby,
by uosobili		 uosobiłyby,
by uosobiły
impersonal uosobiono by
imperative 1st niech uosobię uosobmy
2nd uosob uosobcie
3rd niech uosobi niech uosobią
passive adjectival participle uosobiony uosobiona uosobione uosobieni uosobione
anterior adverbial participle uosobiwszy
verbal noun uosobienie

Further reading
  • uosobić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • uosobić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.