ukończyć

Polish

Etymology

From u- +‎ kończyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /uˈkɔɲ.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔɲt͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: u‧koń‧czyć

Verb

ukończyć pf (imperfective ukańczać)

  1. (transitive) to complete, to finish
  2. (transitive) to graduate (from)

Conjugation
Conjugation of ukończyć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive ukończyć
future tense 1st ukończę ukończymy
2nd ukończysz ukończycie
3rd ukończy ukończą
impersonal ukończy się
past tense 1st ukończyłem,
-(e)m ukończył		 ukończyłam,
-(e)m ukończyła		 ukończyłom,
-(e)m ukończyło		 ukończyliśmy,
-(e)śmy ukończyli		 ukończyłyśmy,
-(e)śmy ukończyły
2nd ukończyłeś,
-(e)ś ukończył		 ukończyłaś,
-(e)ś ukończyła		 ukończyłoś,
-(e)ś ukończyło		 ukończyliście,
-(e)ście ukończyli		 ukończyłyście,
-(e)ście ukończyły
3rd ukończył ukończyła ukończyło ukończyli ukończyły
impersonal ukończono
conditional 1st ukończyłbym,
bym ukończył		 ukończyłabym,
bym ukończyła		 ukończyłobym,
bym ukończyło		 ukończylibyśmy,
byśmy ukończyli		 ukończyłybyśmy,
byśmy ukończyły
2nd ukończyłbyś,
byś ukończył		 ukończyłabyś,
byś ukończyła		 ukończyłobyś,
byś ukończyło		 ukończylibyście,
byście ukończyli		 ukończyłybyście,
byście ukończyły
3rd ukończyłby,
by ukończył		 ukończyłaby,
by ukończyła		 ukończyłoby,
by ukończyło		 ukończyliby,
by ukończyli		 ukończyłyby,
by ukończyły
impersonal ukończono by
imperative 1st niech ukończę ukończmy
2nd ukończ ukończcie
3rd niech ukończy niech ukończą
passive adjectival participle ukończony ukończona ukończone ukończeni ukończone
anterior adverbial participle ukończywszy
verbal noun ukończenie
verb

Further reading
  • ukończyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ukończyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.