uitpuilen

Dutch

From uit (“out”) +‎ puilen (“to swell”).

uitpuilen

to pooch out
Alle kikkers hebben een afgeplat, peervormig lichaam en uitpuilende ogen. — All frogs have flattened, pear-shaped bodies, and eyes that bulge out.

Inflection of uitpuilen (weak, separable)
infinitive	uitpuilen
past singular	puilde uit
past participle	uitgepuild
infinitive	uitpuilen
gerund	uitpuilen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	puil uit	puilde uit	uitpuil	uitpuilde
2nd person sing. (jij)	puilt uit	puilde uit	uitpuilt	uitpuilde
2nd person sing. (u)	puilt uit	puilde uit	uitpuilt	uitpuilde
2nd person sing. (gij)	puilt uit	puilde uit	uitpuilt	uitpuilde
3rd person singular	puilt uit	puilde uit	uitpuilt	uitpuilde
plural	puilen uit	puilden uit	uitpuilen	uitpuilden

subjunctive sing.¹	puile uit	puilde uit	uitpuile	uitpuilde
subjunctive plur.¹	puilen uit	puilden uit	uitpuilen	uitpuilden

imperative sing.	puil uit
imperative plur.¹	puilt uit

participles	uitpuilend	uitgepuild
¹⁾ Archaic.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.