ucapić

Polish

Etymology

From u- +‎ capić.

Pronunciation
  • IPA(key): /uˈt͡sa.pit͡ɕ/
  • Rhymes: -apit͡ɕ
  • Syllabification: u‧ca‧pić

Verb

ucapić pf

  1. (transitive, reflexive with się, colloquial) to grab, to seize
  2. (transitive, colloquial) to apprehend, to nab, to catch

Conjugation
Conjugation of ucapić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive ucapić
future tense 1st ucapię ucapimy
2nd ucapisz ucapicie
3rd ucapi ucapią
impersonal ucapi się
past tense 1st ucapiłem,
-(e)m ucapił		 ucapiłam,
-(e)m ucapiła		 ucapiłom,
-(e)m ucapiło		 ucapiliśmy,
-(e)śmy ucapili		 ucapiłyśmy,
-(e)śmy ucapiły
2nd ucapiłeś,
-(e)ś ucapił		 ucapiłaś,
-(e)ś ucapiła		 ucapiłoś,
-(e)ś ucapiło		 ucapiliście,
-(e)ście ucapili		 ucapiłyście,
-(e)ście ucapiły
3rd ucapił ucapiła ucapiło ucapili ucapiły
impersonal ucapiono
conditional 1st ucapiłbym,
bym ucapił		 ucapiłabym,
bym ucapiła		 ucapiłobym,
bym ucapiło		 ucapilibyśmy,
byśmy ucapili		 ucapiłybyśmy,
byśmy ucapiły
2nd ucapiłbyś,
byś ucapił		 ucapiłabyś,
byś ucapiła		 ucapiłobyś,
byś ucapiło		 ucapilibyście,
byście ucapili		 ucapiłybyście,
byście ucapiły
3rd ucapiłby,
by ucapił		 ucapiłaby,
by ucapiła		 ucapiłoby,
by ucapiło		 ucapiliby,
by ucapili		 ucapiłyby,
by ucapiły
impersonal ucapiono by
imperative 1st niech ucapię ucapmy
2nd ucap ucapcie
3rd niech ucapi niech ucapią
passive adjectival participle ucapiony ucapiona ucapione ucapieni ucapione
anterior adverbial participle ucapiwszy
verbal noun ucapienie

Further reading
  • ucapić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ucapić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.