toebedelen

Dutch

From toe (“towards”) +‎ bedelen (“to assign, divide”).

toebedelen

Inflection of toebedelen (weak, prefixed, separable)
infinitive	toebedelen
past singular	bedeelde toe
past participle	toebedeeld
infinitive	toebedelen
gerund	toebedelen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	bedeel toe	bedeelde toe	toebedeel	toebedeelde
2nd person sing. (jij)	bedeelt toe	bedeelde toe	toebedeelt	toebedeelde
2nd person sing. (u)	bedeelt toe	bedeelde toe	toebedeelt	toebedeelde
2nd person sing. (gij)	bedeelt toe	bedeelde toe	toebedeelt	toebedeelde
3rd person singular	bedeelt toe	bedeelde toe	toebedeelt	toebedeelde
plural	bedelen toe	bedeelden toe	toebedelen	toebedeelden

subjunctive sing.¹	bedele toe	bedeelde toe	toebedele	toebedeelde
subjunctive plur.¹	bedelen toe	bedeelden toe	toebedelen	toebedeelden

imperative sing.	bedeel toe
imperative plur.¹	bedeelt toe

participles	toebedelend	toebedeeld
¹⁾ Archaic.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.