tegenzitten

Dutch

Etymology

Compound of tegen (“against”) +‎ zitten (“to sit”)

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈteː.ɣə(n)ˌzɪtə(n)/
  • Audio(file)
  • Hyphenation: te‧gen‧zit‧ten

Verb

tegenzitten

  1. (intransitive) to go wrong
  2. (intransitive) to be harder or less pleasant than expected

Inflection
Inflection of tegenzitten (strong class 5, separable)
infinitive tegenzitten
past singular zat tegen
past participle tegengezeten
infinitive tegenzitten
gerund tegenzitten n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular zit tegenzat tegentegenzittegenzat
2nd person sing. (jij) zit tegenzat tegentegenzittegenzat
2nd person sing. (u) zit tegenzat tegentegenzittegenzat
2nd person sing. (gij) zit tegenzat tegentegenzittegenzat
3rd person singular zit tegenzat tegentegenzittegenzat
plural zitten tegenzaten tegentegenzittentegenzaten
subjunctive sing.1 zitte tegenzate tegentegenzittetegenzate
subjunctive plur.1 zitten tegenzaten tegentegenzittentegenzaten
imperative sing. zit tegen
imperative plur.1 zit tegen
participles tegenzittendtegengezeten
1) Archaic.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.