surmita
Veps
    
    Etymology
    
From the noun surm.
Inflection
    
| Inflection of surmita (inflection type 26/valita) | |||
|---|---|---|---|
| 1st infinitive | surmita | ||
| present indic. | surmičeb | ||
| past indic. | surmiči | ||
| present indicative  | 
past indicative  | 
imperative | |
| 1st singular | surmičen | surmičin | — | 
| 2nd singular | surmičed | surmičid | surmiče | 
| 3rd singular | surmičeb | surmiči | surmikaha | 
| 1st plural | surmičem | surmičim | surmikam | 
| 2nd plural | surmičet | surmičit | surmikat | 
| 3rd plural | surmitas surmičeba  | 
surmičiba | surmikaha | 
| sing. conneg.1 | surmiče | surmičend | surmiče | 
| plur. conneg. | surmikoi | surminugoi | surmikoi | 
| present conditional  | 
past conditional  | 
potential | |
| 1st singular | surmičižin | surminuižin | surmičenen | 
| 2nd singular | surmičižid | surminuižid | surmičened | 
| 3rd singular | surmičiži | surminuiži | surmičeneb | 
| 1st plural | surmičižim | surminuižim | surmičenem | 
| 2nd plural | surmičižit | surminuižit | surmičenet | 
| 3rd plural | surmičižiba | surminuižiba | surmičeneba | 
| connegative | surmičiži | surminuiži | surmičene | 
| non-finite forms | |||
| 1st infinitive | surmita | ||
| 2nd infinitive | 3rd infinitive | ||
| inessive | surmites | inessive | surmičemas | 
| instructive | surmiten | illative | surmičemaha | 
| participles | elative | surmičemaspäi | |
| present active | surmičii | adessive | surmičemal | 
| past active | surminu | abessive | surmičemat | 
| past passive | surmitud | ||
| 1 In imperative: used only in the second-person singular. The plural form is used with other persons. | |||
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.