superinductus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of superindūcō.
Participle
superinductus (feminine superinducta, neuter superinductum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | superinductus | superinducta | superinductum | superinductī | superinductae | superinducta | |
| Genitive | superinductī | superinductae | superinductī | superinductōrum | superinductārum | superinductōrum | |
| Dative | superinductō | superinductō | superinductīs | ||||
| Accusative | superinductum | superinductam | superinductum | superinductōs | superinductās | superinducta | |
| Ablative | superinductō | superinductā | superinductō | superinductīs | |||
| Vocative | superinducte | superinducta | superinductum | superinductī | superinductae | superinducta | |
References
- “superinductus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- superinductus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.