superabundatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of superabundō
Participle
superabundātus m (feminine superabundāta, neuter superabundātum); first/second declension
- To be very abundant
- To superabound
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | superabundātus | superabundāta | superabundātum | superabundātī | superabundātae | superabundāta | |
| Genitive | superabundātī | superabundātae | superabundātī | superabundātōrum | superabundātārum | superabundātōrum | |
| Dative | superabundātō | superabundātae | superabundātō | superabundātīs | superabundātīs | superabundātīs | |
| Accusative | superabundātum | superabundātam | superabundātum | superabundātōs | superabundātās | superabundāta | |
| Ablative | superabundātō | superabundātā | superabundātō | superabundātīs | superabundātīs | superabundātīs | |
| Vocative | superabundāte | superabundāta | superabundātum | superabundātī | superabundātae | superabundāta | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.