suifico
Latin
Etymology
Found in Ecclesiastical Latin, from suī + -ficō. Compare soleō and suēscō with these same roots.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /suˈi.fi.koː/, [s̠uˈɪfɪkoː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /suˈi.fi.ko/, [suˈiːfiko]
Verb
suificō (present infinitive suificāre, perfect active suificāvī, supine suificātum); first conjugation
Conjugation
| Conjugation of suificō (first conjugation) | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| indicative | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | suificō | suificās | suificat | suificāmus | suificātis | suificant |
| imperfect | suificābam | suificābās | suificābat | suificābāmus | suificābātis | suificābant | |
| future | suificābō | suificābis | suificābit | suificābimus | suificābitis | suificābunt | |
| perfect | suificāvī | suificāvistī | suificāvit | suificāvimus | suificāvistis | suificāvērunt, suificāvēre | |
| pluperfect | suificāveram | suificāverās | suificāverat | suificāverāmus | suificāverātis | suificāverant | |
| future perfect | suificāverō | suificāveris | suificāverit | suificāverimus | suificāveritis | suificāverint | |
| passive | present | suificor | suificāris, suificāre |
suificātur | suificāmur | suificāminī | suificantur |
| imperfect | suificābar | suificābāris, suificābāre |
suificābātur | suificābāmur | suificābāminī | suificābantur | |
| future | suificābor | suificāberis, suificābere |
suificābitur | suificābimur | suificābiminī | suificābuntur | |
| perfect | suificātus + present active indicative of sum | ||||||
| pluperfect | suificātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
| future perfect | suificātus + future active indicative of sum | ||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | suificem | suificēs | suificet | suificēmus | suificētis | suificent |
| imperfect | suificārem | suificārēs | suificāret | suificārēmus | suificārētis | suificārent | |
| perfect | suificāverim | suificāverīs | suificāverit | suificāverīmus | suificāverītis | suificāverint | |
| pluperfect | suificāvissem | suificāvissēs | suificāvisset | suificāvissēmus | suificāvissētis | suificāvissent | |
| passive | present | suificer | suificēris, suificēre |
suificētur | suificēmur | suificēminī | suificentur |
| imperfect | suificārer | suificārēris, suificārēre |
suificārētur | suificārēmur | suificārēminī | suificārentur | |
| perfect | suificātus + present active subjunctive of sum | ||||||
| pluperfect | suificātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
| imperative | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | — | suificā | — | — | suificāte | — |
| future | — | suificātō | suificātō | — | suificātōte | suificantō | |
| passive | present | — | suificāre | — | — | suificāminī | — |
| future | — | suificātor | suificātor | — | — | suificantor | |
| non-finite forms | active | passive | |||||
| present | perfect | future | present | perfect | future | ||
| infinitives | suificāre | suificāvisse | suificātūrum esse | suificārī | suificātum esse | suificātum īrī | |
| participles | suificāns | — | suificātūrus | — | suificātus | suificandus | |
| verbal nouns | gerund | supine | |||||
| genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
| suificandī | suificandō | suificandum | suificandō | suificātum | suificātū | ||
References
- “suifico”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “suifico”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- suifico in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.