sprostać

Polish

Etymology

From s- +‎ prostać.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈsprɔs.tat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔstat͡ɕ
  • Syllabification: spros‧tać

Verb

sprostać pf

  1. (intransitive, of people) to cope, to manage, to succeed (to achieve the desired result by doing something) [+dative]
    Synonyms: podołać, zdołać
  2. (intransitive, of people or things) to match up, to live up [+dative = to something]
    Synonym: dorównywać

Conjugation
Conjugation of sprostać pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive sprostać
future tense 1st sprostam sprostamy
2nd sprostasz sprostacie
3rd sprosta sprostają
impersonal sprosta się
past tense 1st sprostałem,
-(e)m sprostał		 sprostałam,
-(e)m sprostała		 sprostałom,
-(e)m sprostało		 sprostaliśmy,
-(e)śmy sprostali		 sprostałyśmy,
-(e)śmy sprostały
2nd sprostałeś,
-(e)ś sprostał		 sprostałaś,
-(e)ś sprostała		 sprostałoś,
-(e)ś sprostało		 sprostaliście,
-(e)ście sprostali		 sprostałyście,
-(e)ście sprostały
3rd sprostał sprostała sprostało sprostali sprostały
impersonal sprostano
conditional 1st sprostałbym,
bym sprostał		 sprostałabym,
bym sprostała		 sprostałobym,
bym sprostało		 sprostalibyśmy,
byśmy sprostali		 sprostałybyśmy,
byśmy sprostały
2nd sprostałbyś,
byś sprostał		 sprostałabyś,
byś sprostała		 sprostałobyś,
byś sprostało		 sprostalibyście,
byście sprostali		 sprostałybyście,
byście sprostały
3rd sprostałby,
by sprostał		 sprostałaby,
by sprostała		 sprostałoby,
by sprostało		 sprostaliby,
by sprostali		 sprostałyby,
by sprostały
impersonal sprostano by
imperative 1st niech sprostam sprostajmy
2nd sprostaj sprostajcie
3rd niech sprosta niech sprostają
anterior adverbial participle sprostawszy
verbal noun sprostanie

Further reading
  • sprostać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • sprostać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.