skusić

Polish

Etymology

From s- +‎ kusić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈsku.ɕit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -uɕit͡ɕ
  • Syllabification: sku‧sić

Verb

skusić pf (imperfective kusić)

  1. (transitive) to tempt, to lure

Conjugation
Conjugation of skusić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive skusić
future tense 1st skuszę skusimy
2nd skusisz skusicie
3rd skusi skuszą
impersonal skusi się
past tense 1st skusiłem,
-(e)m skusił		 skusiłam,
-(e)m skusiła		 skusiłom,
-(e)m skusiło		 skusiliśmy,
-(e)śmy skusili		 skusiłyśmy,
-(e)śmy skusiły
2nd skusiłeś,
-(e)ś skusił		 skusiłaś,
-(e)ś skusiła		 skusiłoś,
-(e)ś skusiło		 skusiliście,
-(e)ście skusili		 skusiłyście,
-(e)ście skusiły
3rd skusił skusiła skusiło skusili skusiły
impersonal skuszono
conditional 1st skusiłbym,
bym skusił		 skusiłabym,
bym skusiła		 skusiłobym,
bym skusiło		 skusilibyśmy,
byśmy skusili		 skusiłybyśmy,
byśmy skusiły
2nd skusiłbyś,
byś skusił		 skusiłabyś,
byś skusiła		 skusiłobyś,
byś skusiło		 skusilibyście,
byście skusili		 skusiłybyście,
byście skusiły
3rd skusiłby,
by skusił		 skusiłaby,
by skusiła		 skusiłoby,
by skusiło		 skusiliby,
by skusili		 skusiłyby,
by skusiły
impersonal skuszono by
imperative 1st niech skuszę skuśmy
2nd skuś skuście
3rd niech skusi niech skuszą
passive adjectival participle skuszony skuszona skuszone skuszeni skuszone
anterior adverbial participle skusiwszy
verbal noun skuszenie

Further reading
  • skusić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • skusić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.