sezon

See also: sézon

Haitian Creole

Etymology

From French saison (“season”).

Pronunciation
  • IPA(key): /sezɔ̃/

Noun

sezon

  1. season

Polish

Etymology

Borrowed from French saison.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈsɛ.zɔn/
  • Audio 1(file)
  • Audio 2(file)
  • Rhymes: -ɛzɔn
  • Syllabification: se‧zon

Noun

sezon m inan (related adjective sezonowy)

  1. season, time of year (quarter of a year)
    Synonym: pora roku
  2. season (part of a year with something special)
  3. (sports) season (period that repeats every year in which sports competitions in a particular discipline are held)
  4. (agriculture) season (cyclically recurring period of ripening and harvesting of specific plants, especially fruits)
  5. (broadcasting, radio, television) season, series (television or radio program which consists of several episodes that are broadcast in regular intervals)

Declension
Declension of sezon
singular plural
nominative sezon sezony
genitive sezonu sezonów
dative sezonowi sezonom
accusative sezon sezony
instrumental sezonem sezonami
locative sezonie sezonach
vocative sezonie sezony

Derived terms
nouns
verb
  • sezonować impf
adverb
noun
  • sezonowość

Further reading
  • sezon in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • sezon in Polish dictionaries at PWN

Romanian

Etymology

Borrowed from French saison.

Noun

sezon n (plural sezoane)

  1. season

Declension
Declension of sezon
singular plural
indefinite articulation definite articulation indefinite articulation definite articulation
nominative/accusative (un) sezon sezonul (niște) sezoane sezoanele
genitive/dative (unui) sezon sezonului (unor) sezoane sezoanelor
vocative sezonule sezoanelor

Turkish

Etymology

Borrowed from French saison.

Pronunciation
  • IPA(key): /seˈzon/

Noun

sezon (definite accusative sezonu, plural sezonlar)

  1. season (of a series/show)
  2. (uncommon) season (quarter of a year)
    Synonym: mevsim

Declension
Inflection
Nominative sezon
Definite accusative sezonu
Singular Plural
Nominative sezon sezonlar
Definite accusative sezonu sezonları
Dative sezona sezonlara
Locative sezonda sezonlarda
Ablative sezondan sezonlardan
Genitive sezonun sezonların
Possessive forms
Nominative
Singular Plural
1st singular sezonum sezonlarım
2nd singular sezonun sezonların
3rd singular sezonu sezonları
1st plural sezonumuz sezonlarımız
2nd plural sezonunuz sezonlarınız
3rd plural sezonları sezonları
Definite accusative
Singular Plural
1st singular sezonumu sezonlarımı
2nd singular sezonunu sezonlarını
3rd singular sezonunu sezonlarını
1st plural sezonumuzu sezonlarımızı
2nd plural sezonunuzu sezonlarınızı
3rd plural sezonlarını sezonlarını
Dative
Singular Plural
1st singular sezonuma sezonlarıma
2nd singular sezonuna sezonlarına
3rd singular sezonuna sezonlarına
1st plural sezonumuza sezonlarımıza
2nd plural sezonunuza sezonlarınıza
3rd plural sezonlarına sezonlarına
Locative
Singular Plural
1st singular sezonumda sezonlarımda
2nd singular sezonunda sezonlarında
3rd singular sezonunda sezonlarında
1st plural sezonumuzda sezonlarımızda
2nd plural sezonunuzda sezonlarınızda
3rd plural sezonlarında sezonlarında
Ablative
Singular Plural
1st singular sezonumdan sezonlarımdan
2nd singular sezonundan sezonlarından
3rd singular sezonundan sezonlarından
1st plural sezonumuzdan sezonlarımızdan
2nd plural sezonunuzdan sezonlarınızdan
3rd plural sezonlarından sezonlarından
Genitive
Singular Plural
1st singular sezonumun sezonlarımın
2nd singular sezonunun sezonlarının
3rd singular sezonunun sezonlarının
1st plural sezonumuzun sezonlarımızın
2nd plural sezonunuzun sezonlarınızın
3rd plural sezonlarının sezonlarının
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.