sciscitans
Latin
Etymology
Present participle of scīscitor.
Participle
scīscitāns m, f, n (genitive scīscitantis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | scīscitāns | scīscitāns | scīscitantēs | scīscitantia | |
| Genitive | scīscitantis | scīscitantis | scīscitantium | scīscitantium | |
| Dative | scīscitantī | scīscitantī | scīscitantibus | scīscitantibus | |
| Accusative | scīscitantem | scīscitāns | scīscitantēs, scīscitantīs | scīscitantia | |
| Ablative | scīscitante, scīscitantī1 | scīscitante, scīscitantī1 | scīscitantibus | scīscitantibus | |
| Vocative | scīscitāns | scīscitāns | scīscitantēs | scīscitantia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.