schwycić

Polish

Etymology

From s- +‎ chwycić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈsxfɨ.t͡ɕit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɨt͡ɕit͡ɕ
  • Syllabification: schwy‧cić

Verb

schwycić pf

  1. (transitive) to grab, to grasp, to hold
  2. (intransitive, of weather, frost, etc.) to take hold, to bite
  3. (reflexive with się) to hold on [+genitive = to something]

Conjugation
Conjugation of schwycić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive schwycić
future tense 1st schwycę schwycimy
2nd schwycisz schwycicie
3rd schwyci schwycą
impersonal schwyci się
past tense 1st schwyciłem,
-(e)m schwycił		 schwyciłam,
-(e)m schwyciła		 schwyciłom,
-(e)m schwyciło		 schwyciliśmy,
-(e)śmy schwycili		 schwyciłyśmy,
-(e)śmy schwyciły
2nd schwyciłeś,
-(e)ś schwycił		 schwyciłaś,
-(e)ś schwyciła		 schwyciłoś,
-(e)ś schwyciło		 schwyciliście,
-(e)ście schwycili		 schwyciłyście,
-(e)ście schwyciły
3rd schwycił schwyciła schwyciło schwycili schwyciły
impersonal schwycono
conditional 1st schwyciłbym,
bym schwycił		 schwyciłabym,
bym schwyciła		 schwyciłobym,
bym schwyciło		 schwycilibyśmy,
byśmy schwycili		 schwyciłybyśmy,
byśmy schwyciły
2nd schwyciłbyś,
byś schwycił		 schwyciłabyś,
byś schwyciła		 schwyciłobyś,
byś schwyciło		 schwycilibyście,
byście schwycili		 schwyciłybyście,
byście schwyciły
3rd schwyciłby,
by schwycił		 schwyciłaby,
by schwyciła		 schwyciłoby,
by schwyciło		 schwyciliby,
by schwycili		 schwyciłyby,
by schwyciły
impersonal schwycono by
imperative 1st niech schwycę schwyćmy
2nd schwyć schwyćcie
3rd niech schwyci niech schwycą
passive adjectival participle schwycony schwycona schwycone schwyceni schwycone
anterior adverbial participle schwyciwszy
verbal noun schwycenie

Further reading
  • schwycić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • schwycić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.