schrupać

Polish

Etymology

From s- +‎ chrupać.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈsxru.pat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -upat͡ɕ
  • Syllabification: schru‧pać

Verb

schrupać pf (imperfective chrupać)

  1. (transitive) to munch (to chew with a crunching sound)
    Synonyms: see Thesaurus:jeść

Conjugation
Conjugation of schrupać pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive schrupać
future tense 1st schrupię schrupiemy
2nd schrupiesz schrupiecie
3rd schrupie schrupią
impersonal schrupie się
past tense 1st schrupałem,
-(e)m schrupał		 schrupałam,
-(e)m schrupała		 schrupałom,
-(e)m schrupało		 schrupaliśmy,
-(e)śmy schrupali		 schrupałyśmy,
-(e)śmy schrupały
2nd schrupałeś,
-(e)ś schrupał		 schrupałaś,
-(e)ś schrupała		 schrupałoś,
-(e)ś schrupało		 schrupaliście,
-(e)ście schrupali		 schrupałyście,
-(e)ście schrupały
3rd schrupał schrupała schrupało schrupali schrupały
impersonal schrupano
conditional 1st schrupałbym,
bym schrupał		 schrupałabym,
bym schrupała		 schrupałobym,
bym schrupało		 schrupalibyśmy,
byśmy schrupali		 schrupałybyśmy,
byśmy schrupały
2nd schrupałbyś,
byś schrupał		 schrupałabyś,
byś schrupała		 schrupałobyś,
byś schrupało		 schrupalibyście,
byście schrupali		 schrupałybyście,
byście schrupały
3rd schrupałby,
by schrupał		 schrupałaby,
by schrupała		 schrupałoby,
by schrupało		 schrupaliby,
by schrupali		 schrupałyby,
by schrupały
impersonal schrupano by
imperative 1st niech schrupię schrupmy
2nd schrup schrupcie
3rd niech schrupie niech schrupią
passive adjectival participle schrupany schrupana schrupane schrupani schrupane
anterior adverbial participle schrupawszy
verbal noun schrupanie
adjectives
adverbs
  • chrupiąco
  • chrupko
interjection
nouns
verbs

Further reading
  • schrupać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • schrupać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.