scall
English
    
    Etymology
    
(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)Compare Icelandic skalli (“a bald head”), English scald.
Pronunciation
    
- IPA(key): /skɔl/, /skɑl/
Noun
    
scall (countable and uncountable, plural scalls)
- A scurf or scabby disease, especially of the scalp.
- 1611, The Holy Bible, […] (King James Version), London: […] Robert Barker, […], →OCLC, Leviticus 13:30:- It is a dry scall, even a leprosy upon the head.
 
 
- (mining) Loose ground.
Derived terms
    
References
    
- “scall”, in Webster’s Revised Unabridged Dictionary, Springfield, Mass.: G. & C. Merriam, 1913, →OCLC.
- Joseph Wright, editor (1905), “SCALL”, in The English Dialect Dictionary: […], volumes V (R–S), London: Henry Frowde, […], publisher to the English Dialect Society, […]; New York, N.Y.: G. P. Putnam’s Sons, →OCLC.
- “scall”, in Merriam-Webster Online Dictionary, Springfield, Mass.: Merriam-Webster, 1996–present.
- “scall”, in Dictionary.com Unabridged, Dictionary.com, LLC, 1995–present.
Anagrams
    
Irish
    
    Verb
    
scall (present analytic scallann, future analytic scallfaidh, verbal noun scalladh, past participle scallta)
Conjugation
    
conjugation of scall (first conjugation – A)
| singular | plural | relative | autonomous | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | first | second | third | ||||
| indicative | present | scallaim | scallann tú; scallair† | scallann sé, sí | scallaimid | scallann sibh | scallann siad; scallaid† | a scallann; a scallas | scalltar | 
| past | scall mé; scallas | scall tú; scallais | scall sé, sí | scallamar; scall muid | scall sibh; scallabhair | scall siad; scalladar | a scall / ar scall* | scalladh | |
| past habitual | scallainn | scalltá | scalladh sé, sí | scallaimis; scalladh muid | scalladh sibh | scallaidís; scalladh siad | a scalladh / a scalladh* | scalltaí | |
| future | scallfaidh mé; scallfad | scallfaidh tú; scallfair† | scallfaidh sé, sí | scallfaimid; scallfaidh muid | scallfaidh sibh | scallfaidh siad; scallfaid† | a scallfaidh; a scallfas | scallfar | |
| conditional | scallfainn | scallfá | scallfadh sé, sí | scallfaimis; scallfadh muid | scallfadh sibh | scallfaidís; scallfadh siad | a scallfadh / a scallfadh* | scallfaí | |
| subjunctive | present | go scalla mé; go scallad† | go scalla tú; go scallair† | go scalla sé, sí | go scallaimid; go scalla muid | go scalla sibh | go scalla siad; go scallaid† | — | go scalltar | 
| past | dá scallainn | dá scalltá | dá scalladh sé, sí | dá scallaimis; dá scalladh muid | dá scalladh sibh | dá scallaidís; dá scalladh siad | — | dá scalltaí | |
| imperative | scallaim | scall | scalladh sé, sí | scallaimis | scallaigí; scallaidh† | scallaidís | — | scalltar | |
| verbal noun | scalladh | ||||||||
| past participle | scallta | ||||||||
* indirect relative
† archaic or dialect form
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.