rzeczoznawca
See also: rzeczoznawcą
Polish
Etymology
From rzecz + -o- + znawca. Calque of German Sachverständiger or Sachkenner.
Pronunciation
- IPA(key): /ʐɛ.t͡ʂɔˈznaf.t͡sa/
Audio (file) - Rhymes: -aft͡sa
- Syllabification: rze‧czo‧znaw‧ca
Noun
rzeczoznawca m pers (female equivalent rzeczoznawczyni)
Declension
Declension of rzeczoznawca
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | rzeczoznawca | rzeczoznawcy/rzeczoznawce (deprecative) |
| genitive | rzeczoznawcy | rzeczoznawców |
| dative | rzeczoznawcy | rzeczoznawcom |
| accusative | rzeczoznawcę | rzeczoznawców |
| instrumental | rzeczoznawcą | rzeczoznawcami |
| locative | rzeczoznawcy | rzeczoznawcach |
| vocative | rzeczoznawco | rzeczoznawcy |
Further reading
- rzeczoznawca in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- rzeczoznawca in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.