ruhani

Azerbaijani
Ruhanilər.

Etymology

From Persian روحانی.

Pronunciation
  • IPA(key): [ruhɑːˈni]
  • Hyphenation: ru‧ha‧ni

Noun

ruhani (definite accusative ruhanini, plural ruhanilər)

  1. cleric, clergyman

Declension
    Declension of ruhani
singular plural
nominative ruhani
 ruhanilər
definite accusative ruhanini
 ruhaniləri
dative ruhaniyə
 ruhanilərə
locative ruhanidə
 ruhanilərdə
ablative ruhanidən
 ruhanilərdən
definite genitive ruhaninin
 ruhanilərin
    Possessive forms of ruhani
nominative
singular plural
mənim (“my”) ruhanim ruhanilərim
sənin (“your”) ruhanin ruhanilərin
onun (“his/her/its”) ruhanisi ruhaniləri
bizim (“our”) ruhanimiz ruhanilərimiz
sizin (“your”) ruhaniniz ruhaniləriniz
onların (“their”) ruhanisi or ruhaniləri ruhaniləri
accusative
singular plural
mənim (“my”) ruhanimi ruhanilərimi
sənin (“your”) ruhanini ruhanilərini
onun (“his/her/its”) ruhanisini ruhanilərini
bizim (“our”) ruhanimizi ruhanilərimizi
sizin (“your”) ruhaninizi ruhanilərinizi
onların (“their”) ruhanisini or ruhanilərini ruhanilərini
dative
singular plural
mənim (“my”) ruhanimə ruhanilərimə
sənin (“your”) ruhaninə ruhanilərinə
onun (“his/her/its”) ruhanisinə ruhanilərinə
bizim (“our”) ruhanimizə ruhanilərimizə
sizin (“your”) ruhaninizə ruhanilərinizə
onların (“their”) ruhanisinə or ruhanilərinə ruhanilərinə
locative
singular plural
mənim (“my”) ruhanimdə ruhanilərimdə
sənin (“your”) ruhanində ruhanilərində
onun (“his/her/its”) ruhanisində ruhanilərində
bizim (“our”) ruhanimizdə ruhanilərimizdə
sizin (“your”) ruhaninizdə ruhanilərinizdə
onların (“their”) ruhanisində or ruhanilərində ruhanilərində
ablative
singular plural
mənim (“my”) ruhanimdən ruhanilərimdən
sənin (“your”) ruhanindən ruhanilərindən
onun (“his/her/its”) ruhanisindən ruhanilərindən
bizim (“our”) ruhanimizdən ruhanilərimizdən
sizin (“your”) ruhaninizdən ruhanilərinizdən
onların (“their”) ruhanisindən or ruhanilərindən ruhanilərindən
genitive
singular plural
mənim (“my”) ruhanimin ruhanilərimin
sənin (“your”) ruhaninin ruhanilərinin
onun (“his/her/its”) ruhanisinin ruhanilərinin
bizim (“our”) ruhanimizin ruhanilərimizin
sizin (“your”) ruhaninizin ruhanilərinizin
onların (“their”) ruhanisinin or ruhanilərinin ruhanilərinin

Adjective

ruhani (comparative daha ruhani, superlative ən ruhani)

  1. religious
    Synonym: dini
  2. spiritual
  • ruh (“spirit”)

Further reading

Turkish

Etymology

Inherited from Ottoman Turkish روحانی (rûhānî),[1][2][3] from Arabic رُوحَانِيّ (rūḥāniyy).

Pronunciation
  • IPA(key): /ruːhaːˈniː/
  • Hyphenation: ru‧ha‧ni

Adjective

ruhani

  1. Related to spirituality; spiritual.
  2. (religion, of people) Occupied with religious affairs; religious, spiritual.
  3. unworldly; spiritual, transcendent.

Declension

 The template Template:tr-pred-v-adj does not use the parameter(s): 
2=d
Please see Module:checkparams for help with this warning.

predicative forms of ruhani
present tense
positive,
declarative		 positive,
interrogative		 negative,
declarative		 negative,
interrogative
ben (I am) ruhaniyim ruhani miyim? ruhani değilim ruhani değil miyim?
sen (you are) ruhanisin ruhani misin? ruhani değilsin ruhani değil misin?
o (he/she/it is) ruhani / ruhanidir ruhani mi? ruhani değil ruhani değil mi?
biz (we are) ruhaniyiz ruhani miyiz? ruhani değiliz ruhani değil miyiz?
siz (you are) ruhanisiniz ruhani misiniz? ruhani değilsiniz ruhani değil misiniz?
onlar (they are) ruhani(ler) ruhani(ler) mi? ruhani değil(ler) ruhani değiller mi?
past tense
positive,
declarative		 positive,
interrogative		 negative,
declarative		 negative,
interrogative
ben (I was) ruhaniydim ruhani miydim? ruhani değildim ruhani değil miydim?
sen (you were) ruhaniydin ruhani miydin? ruhani değildin ruhani değil miydin?
o (he/she/it was) ruhaniydi ruhani miydi? ruhani değildi ruhani değil miydi?
biz (we were) ruhaniydik ruhani miydik? ruhani değildik ruhani değil miydik?
siz (you were) ruhaniydiniz ruhani miydiniz? ruhani değildiniz ruhani değil miydiniz?
onlar (they were) ruhaniydiler ruhani miydiler? ruhani değildi(ler) / değillerdi ruhani değil miydiler?
indirect past
positive,
declarative		 positive,
interrogative		 negative,
declarative		 negative,
interrogative
ben (I was) ruhaniymişim ruhani miymişim? ruhani değilmişim ruhani değil miymişim?
sen (you were) ruhaniymişsin ruhani miymişsin? ruhani değilmişsin ruhani değil miymişsin?
o (he/she/it was) ruhaniymiş ruhani miymiş? ruhani değilmiş ruhani değil miymiş?
biz (we were) ruhaniymişiz ruhani miymişiz? ruhani değilmişiz ruhani değil miymişiz?
siz (you were) ruhaniymişsiniz ruhani miymişsiniz? ruhani değilmişsiniz ruhani değil miymişsiniz?
onlar (they were) ruhaniymişler ruhani miymişler? ruhani değilmiş(ler) / değillermiş ruhani değil miymişler?
conditional
positive,
declarative		 positive,
interrogative		 negative,
declarative		 negative,
interrogative
ben (if I) ruhaniysem ruhani miysem? ruhani değilsem ruhani değil miysem?
sen (if you) ruhaniysen ruhani miysen? ruhani değilsen ruhani değil miysen?
o (if he/she/it) ruhaniyse ruhani miyse? ruhani değilse ruhani değil miyse?
biz (if we) ruhaniysek ruhani miysek? ruhani değilsek ruhani değil miysek?
siz (if you) ruhaniyseniz ruhani miyseniz? ruhani değilseniz ruhani değil miyseniz?
onlar (if they) ruhaniyseler ruhani miyseler? ruhani değilseler / değillerse ruhani değil miyseler?

Noun

ruhani (definite accusative ruhaniyi, plural ruhaniler)

  1. Entity belonging to the world of spirits.

References
  1. Redhouse, James W. (1890) “روحانی”, in A Turkish and English Lexicon‎, Constantinople: A. H. Boyajian, page 992
  2. Kélékian, Diran (1911) “روحانی”, in Dictionnaire turc-français‎, Constantinople: Mihran, page 630
  3. Şemseddin Sâmi (1899–1901) “روحانی”, in قاموس تركی [kamus-ı türki] (in Ottoman Turkish), Constantinople: İkdam Matbaası, page 673

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.