rozpytać

Polish

Etymology

From roz- +‎ pytać.

Pronunciation
  • IPA(key): /rɔsˈpɨ.tat͡ɕ/
  • Rhymes: -ɨtat͡ɕ
  • Syllabification: roz‧py‧tać

Verb

rozpytać pf (imperfective rozpytywać)

  1. (intransitive, reflexive) to ask after

Conjugation
Conjugation of rozpytać pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozpytać
future tense 1st rozpytam rozpytamy
2nd rozpytasz rozpytacie
3rd rozpyta rozpytają
impersonal rozpyta się
past tense 1st rozpytałem,
-(e)m rozpytał		 rozpytałam,
-(e)m rozpytała		 rozpytałom,
-(e)m rozpytało		 rozpytaliśmy,
-(e)śmy rozpytali		 rozpytałyśmy,
-(e)śmy rozpytały
2nd rozpytałeś,
-(e)ś rozpytał		 rozpytałaś,
-(e)ś rozpytała		 rozpytałoś,
-(e)ś rozpytało		 rozpytaliście,
-(e)ście rozpytali		 rozpytałyście,
-(e)ście rozpytały
3rd rozpytał rozpytała rozpytało rozpytali rozpytały
impersonal rozpytano
conditional 1st rozpytałbym,
bym rozpytał		 rozpytałabym,
bym rozpytała		 rozpytałobym,
bym rozpytało		 rozpytalibyśmy,
byśmy rozpytali		 rozpytałybyśmy,
byśmy rozpytały
2nd rozpytałbyś,
byś rozpytał		 rozpytałabyś,
byś rozpytała		 rozpytałobyś,
byś rozpytało		 rozpytalibyście,
byście rozpytali		 rozpytałybyście,
byście rozpytały
3rd rozpytałby,
by rozpytał		 rozpytałaby,
by rozpytała		 rozpytałoby,
by rozpytało		 rozpytaliby,
by rozpytali		 rozpytałyby,
by rozpytały
impersonal rozpytano by
imperative 1st niech rozpytam rozpytajmy
2nd rozpytaj rozpytajcie
3rd niech rozpyta niech rozpytają
anterior adverbial participle rozpytawszy
verbal noun rozpytanie

Further reading
  • rozpytać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozpytać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.