rilucere
Italian
Pronunciation
- IPA(key): /riˈlu.t͡ʃe.re/
- Rhymes: -utʃere
- Hyphenation: ri‧lù‧ce‧re
Verb
rilùcere (first-person singular present rilùco, first-person singular past historic rilucétti or (traditional) rilucètti, no past participle)
- (intransitive) to shine
- Synonym: risplendere
Conjugation
Conjugation of rilùcere (root-stressed -ere; defective) (See Appendix:Italian verbs)
| infinitive | rilùcere | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| auxiliary verb | — | gerund | rilucèndo | |||
| present participle | rilucènte | past participle | — | |||
| person | singular | plural | ||||
| first | second | third | first | second | third | |
| indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
| present | rilùco | rilùci | rilùce | riluciàmo | rilucéte | rilùcono |
| imperfect | rilucévo | rilucévi | rilucéva | rilucevàmo | rilucevàte | rilucévano |
| past historic | rilucétti, rilucètti1 | rilucésti | rilucétte, rilucètte1 | rilucémmo | rilucéste | rilucéttero, rilucèttero1 |
| future | rilucerò | rilucerài | rilucerà | rilucerémo | riluceréte | rilucerànno |
| conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
| present | rilucerèi | rilucerésti | rilucerèbbe, rilucerébbe | rilucerémmo | riluceréste | rilucerèbbero, rilucerébbero |
| subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
| present | rilùca | rilùca | rilùca | riluciàmo | riluciàte | rilùcano |
| imperfect | rilucéssi | rilucéssi | rilucésse | rilucéssimo | rilucéste | rilucéssero |
| imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
| rilùci | rilùca | riluciàmo | rilucéte | rilùcano | ||
| negative imperative | non rilùcere | non rilùca | non riluciàmo | non rilucéte | non rilùcano | |
1Traditional.
Including lesser-used forms:
Conjugation of rilùcere (root-stressed -ere; irregular; defective) (See Appendix:Italian verbs)
| infinitive | rilùcere | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| auxiliary verb | — | gerund | rilucèndo | |||
| present participle | rilucènte | past participle | — | |||
| person | singular | plural | ||||
| first | second | third | first | second | third | |
| indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
| present | rilùco | rilùci | rilùce | riluciàmo | rilucéte | rilùcono |
| imperfect | rilucévo | rilucévi | rilucéva | rilucevàmo | rilucevàte | rilucévano |
| past historic | rilucétti, rilucètti1, rilùssi2 | rilucésti | rilucétte, rilucètte1, rilùsse2 | rilucémmo | rilucéste | rilucéttero, rilucèttero1, rilùssero2 |
| future | rilucerò | rilucerài | rilucerà | rilucerémo | riluceréte | rilucerànno |
| conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
| present | rilucerèi | rilucerésti | rilucerèbbe, rilucerébbe | rilucerémmo | riluceréste | rilucerèbbero, rilucerébbero |
| subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
| present | rilùca | rilùca | rilùca | riluciàmo | riluciàte | rilùcano |
| imperfect | rilucéssi | rilucéssi | rilucésse | rilucéssimo | rilucéste | rilucéssero |
| imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
| rilùci | rilùca | riluciàmo | rilucéte | rilùcano | ||
| negative imperative | non rilùcere | non rilùca | non riluciàmo | non rilucéte | non rilùcano | |
1Traditional.
2Archaic.
Related terms
Further reading
- rilucere in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana
Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.