reiecturus
Latin
    
    Etymology
    
Future active participle of rēiciō (“I throw back; repel”).
Participle
    
reiectūrus (feminine reiectūra, neuter reiectūrum); first/second-declension participle
Declension
    
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | reiectūrus | reiectūra | reiectūrum | reiectūrī | reiectūrae | reiectūra | |
| Genitive | reiectūrī | reiectūrae | reiectūrī | reiectūrōrum | reiectūrārum | reiectūrōrum | |
| Dative | reiectūrō | reiectūrō | reiectūrīs | ||||
| Accusative | reiectūrum | reiectūram | reiectūrum | reiectūrōs | reiectūrās | reiectūra | |
| Ablative | reiectūrō | reiectūrā | reiectūrō | reiectūrīs | |||
| Vocative | reiectūre | reiectūra | reiectūrum | reiectūrī | reiectūrae | reiectūra | |
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.