przyzwolić

Polish

Inherited from Old Polish przyzwolić. By surface analysis, przy- +‎ zwolić, from Proto-Slavic *sъvoliti.

przyzwolić pf (imperfective przyzwalać)

(intransitive, literary) to acquiesce, to consent [+ na (accusative) = in what]
Synonyms: dozwolić, przystać, wyrazić zgodę

Conjugation of przyzwolić pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		przyzwolić
future tense	1^st	przyzwolę			przyzwolimy
	2^nd	przyzwolisz			przyzwolicie
	3^rd	przyzwoli			przyzwolą
	impersonal	przyzwoli się
past tense	1^st	przyzwoliłem, -(e)m przyzwolił	przyzwoliłam, -(e)m przyzwoliła	przyzwoliłom, -(e)m przyzwoliło	przyzwoliliśmy, -(e)śmy przyzwolili	przyzwoliłyśmy, -(e)śmy przyzwoliły
	2^nd	przyzwoliłeś, -(e)ś przyzwolił	przyzwoliłaś, -(e)ś przyzwoliła	przyzwoliłoś, -(e)ś przyzwoliło	przyzwoliliście, -(e)ście przyzwolili	przyzwoliłyście, -(e)ście przyzwoliły
	3^rd	przyzwolił	przyzwoliła	przyzwoliło	przyzwolili	przyzwoliły
	impersonal	przyzwolono
conditional	1^st	przyzwoliłbym, bym przyzwolił	przyzwoliłabym, bym przyzwoliła	przyzwoliłobym, bym przyzwoliło	przyzwolilibyśmy, byśmy przyzwolili	przyzwoliłybyśmy, byśmy przyzwoliły
	2^nd	przyzwoliłbyś, byś przyzwolił	przyzwoliłabyś, byś przyzwoliła	przyzwoliłobyś, byś przyzwoliło	przyzwolilibyście, byście przyzwolili	przyzwoliłybyście, byście przyzwoliły
	3^rd	przyzwoliłby, by przyzwolił	przyzwoliłaby, by przyzwoliła	przyzwoliłoby, by przyzwoliło	przyzwoliliby, by przyzwolili	przyzwoliłyby, by przyzwoliły
	impersonal	przyzwolono by
imperative	1^st	niech przyzwolę			przyzwólmy
	2^nd	przyzwól			przyzwólcie
	3^rd	niech przyzwoli			niech przyzwolą
anterior adverbial participle		przyzwoliwszy
verbal noun		przyzwolenie

noun

adverb