prukać

Polish

Etymology

From onomatopoeic pru +‎ -kać.[1]

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈpru.kat͡ɕ/
  • Rhymes: -ukat͡ɕ
  • Syllabification: pru‧kać

Verb

prukać impf (perfective pruknąć)

  1. (intransitive, colloquial) to break wind
    Synonyms: bździć, pierdzieć, psuć powietrze, puszczać bąka, smrodzić

Conjugation
Conjugation of prukać impf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive prukać
present tense 1st prukam prukamy
2nd prukasz prukacie
3rd pruka prukają
impersonal pruka się
past tense 1st prukałem,
-(e)m prukał		 prukałam,
-(e)m prukała		 prukałom,
-(e)m prukało		 prukaliśmy,
-(e)śmy prukali		 prukałyśmy,
-(e)śmy prukały
2nd prukałeś,
-(e)ś prukał		 prukałaś,
-(e)ś prukała		 prukałoś,
-(e)ś prukało		 prukaliście,
-(e)ście prukali		 prukałyście,
-(e)ście prukały
3rd prukał prukała prukało prukali prukały
impersonal prukano
future tense 1st będę prukał,
będę prukać		 będę prukała,
będę prukać		 będę prukało,
będę prukać		 będziemy prukali,
będziemy prukać		 będziemy prukały,
będziemy prukać
2nd będziesz prukał,
będziesz prukać		 będziesz prukała,
będziesz prukać		 będziesz prukało,
będziesz prukać		 będziecie prukali,
będziecie prukać		 będziecie prukały,
będziecie prukać
3rd będzie prukał,
będzie prukać		 będzie prukała,
będzie prukać		 będzie prukało,
będzie prukać		 będą prukali,
będą prukać		 będą prukały,
będą prukać
impersonal będzie prukać się
conditional 1st prukałbym,
bym prukał		 prukałabym,
bym prukała		 prukałobym,
bym prukało		 prukalibyśmy,
byśmy prukali		 prukałybyśmy,
byśmy prukały
2nd prukałbyś,
byś prukał		 prukałabyś,
byś prukała		 prukałobyś,
byś prukało		 prukalibyście,
byście prukali		 prukałybyście,
byście prukały
3rd prukałby,
by prukał		 prukałaby,
by prukała		 prukałoby,
by prukało		 prukaliby,
by prukali		 prukałyby,
by prukały
impersonal prukano by
imperative 1st niech prukam prukajmy
2nd prukaj prukajcie
3rd niech pruka niech prukają
active adjectival participle prukający prukająca prukające prukający prukające
contemporary adverbial participle prukając
verbal noun prukanie

References
  1. Bańkowski, Andrzej (2000) “prukać”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)

Further reading
  • prukać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.